Δημοφιλείς αναρτήσεις

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ


Και τώρα τι κάνουμε; Με νωπές στη μνήμη τις σκηνές φρίκης και τις κραυγές απελπισίας στα τύμπανα ανασκαλεύω τις στάχτες στο τοπίο και αναζητώ μια ελπίδα για την επόμενη μέρα. Πριν έρθουν οι ειδήσεις για τις πλημμύρες, την αύξηση του επικίνδυνου νέφους, πριν ματώσουν την ψυχή μας οι ‘άδειοι πάγκοι στις λαϊκές αγορές ,εκεί που είχαμε μάθει να ψωνίζουμε προϊόντα Αμαλιάδας.
Όσο είναι καιρός ,όσο προλαβαίνουμε να νιώσουμε στο πετσί μας πως «όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα τρέξε για το δικό σου».Όσο ακόμη ερίζουν στα «παράθυρα»για το ποιος φταίει να σκεφτούμε τι κάνουμε τώρα
1 να σταματήσει τουλάχιστον για φέτος το κυνήγι στους πληγέντες νομούς
2 να υποχρεωθούν από τις νομαρχίες οι δήμοι να αγοράσουν πυροσβεστικά οχήματα και υδροφόρες ανάλογες στον αριθμό με το εύρος του δήμου τους.
3 να καθαρίσουν οι δήμοι τους δρόμους της επικράτειάς τους τουλάχιστον δυο μέτρα δεξιά και αριστερά γιατί τα ξερά χόρτα στους περισσότερους δρόμους ξεπερνούν το μισό μέτρο .
4 να βρουν τρόπο να διαχειρίζονται τα απορρίματά τους, έστω να τα θάβουν και να τα καίνε με ασφαλή τρόπο. όλοι μας έχουμε δει το θέαμα ,που προσβάλλει τουλάχιστον την αισθητική μας ,και αφορά σκουπίδια να πλημμυρίζουν πλαγιές και να σιγοκαίνε και ασφαλώς θυμόμαστε πως οι δυο τελευταίες πυρκαγιές που έκαψαν τη βορειοανατολική Αττική ξεκίνησαν από τη χωματερή του Αυλώνα και σταμάτησαν στη θάλασσα του Γραμματικού.
5 να οργανώσουν οι δήμοι αμάδες πολιτών που να περιπολούν νυχθημερόν ,κάτι που το είδαμε την τελευταία εβδομάδα αλλά φοβάμαι πως θα είναι προσωρινό μέτρο.
6 να δοθούν στους δασικούς αρμοδιότητες και να κατανοήσει η πολιτεία πως άλλο δασάρχης και άλλο πυροσβέστης και ο καθένας να δραστηριοποιείται στο χώρο και το αντικείμενό του. Ένας δικός μου άνθρωπος πρόσφατα, στη φωτιά που κατέκαψε Σουληναρι και Χαλκι στην Κορινθία μιλούσε με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό για τον δασάρχη της περιοχής που με τρεις κινήσεις συντονισμένες και ψύχραιμες τη βοήθησε να σώσει το πατρικό της από την πύρινη λαίλαπα .Εκθείαζε τον τρόπο που κινήθηκε, πώς προέβλεψε βάσει της φοράς του αέρα την πορεία της φωτιάς, πώς έκοψαν κάποια δέντρα, πώς τους έσωσε τελικά. Εκπαιδεύουμε γιατρούς για να μας ανακουφίσουν από το άσθμα και τα αναπνευστικά που θα μας σκοτώνουν αργά και αναπόφευκτα στο μέλλον και δεν φροντίζουμε να παραγάγουμε ειδικούς που θα μας διαφυλάξουν το λίγο οξυγόνο που μας απέμεινε .Κι αυτούς που έχουμε τους έχουμε παροπλίσει….
7 να δημιουργηθούν παρατηρητήρια μόνιμα σε υψώματα, σε καίρια σημεία των νομών που δίνουν τη δυνατότητα σφαιρικής εποπτείας του χώρου .Είναι τόσο λίγο το πράσινο που έμεινε στην αττική ,εξάλλου, που τέτοιες λύσεις είναι εφικτές και αναγκαίες. Ας πάρουν τους φαντάρους από τις σκοπιές που περνούν ΄ώρες ανίας πλουτίζοντας την cosmote τη wind και τη Vodafone και ας τους βάλουν στα σημεία αυτά να υπηρετούν την πατρίδα κατά τρόπο πιο δημιουργικό και αποτελεσματικό.
8 Τέλος, γνωρίζουμε όλοι πως τα πάντα ,η ζωή και ο τρόπος που τη διαχειρίζεται ο καθένας μας είναι θέμα παιδείας. Ας ενταχθεί από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στα σχολεία το μάθημα της περιβαλλοντικής αγωγής. Με ντοκιμαντερ, με συμμετοχή σε περιβαλλοντικές οργανώσεις ,με ανακύκλωση ας μάθουν τα παιδιά «εξ απαλών ονύχων» τη θυγατρική μας σχέση με το περιβάλλον, ας κατανοήσουν πως η μητροκτονία είναι και αυτοκτονία. Ας ξεκινήσει αναδάσωση σε κάθε γωνιά της χώρας ,κάθε σχολείο από τον άμεσο κοντινό του γυμνό λόφο. Είναι σημαντικό το παιδικό χέρι να μπολιάσει την απορφανεμένη γη με ένα βλαστάρι, είναι βαθιά και μόνιμη η σχέση που θα δημιουργηθεί μεταξύ τους και η ευθύνη που θα νιώσει το παιδί απέναντι στο δέντρο που φύτεψε και στο περιβάλλον .Άμα αγαπήσει το δέντρο θα αγαπήσει και το δάσος ,θα αγαπήσει κάθε μορφή ζωής.
9 Ας θεσπίσει η πολιτεία νόμους που να είναι σκληροί και αμείλικτοι για όσους πετάνε από τα παράθυρα των αυτοκινήτων –και όχι μόνον- κάθε λογής σκουπίδια και τσιγάρα. Όλοι έχουμε βιωματική ή ακουστική εμπειρία για το πώς λειτουργούν οι Γερμανοί στον τομέα αυτό, αλλά βέβαια αυτοί είναι «φασίστες» και στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία δεν αρμόζουν τέτοιες μέθοδοι. Η δημοκρατία όμως θέλει παιδεία ,δεν νοείται το ένα χωρίς το άλλο και επειδή η κοινωνία των τέλειων πολιτών ονομάστηκε, και είναι, ουτοπία, χρειάζονται νόμοι, dura lex sed lex.
Οι Γερμανοί, είμαι σίγουρη δε θα έφταναν στο σημείο να απειλείται η Ολυμπία και η ιστορία αιώνων. Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για να διαφυλάξουν από τους βομβαρδισμούς την αρχαία Πέργαμο(που δεν είναι και δική τους ιστορία)την αποσυναρμολόγησαν και την μετέφεραν από το μουσείο του Βερολίνου στα αλατωρυχεία της Δρέσδης. Ας υιοθετήσουμε από τους γείτονες του πλανητικού μας χωριού ό.τι αξίζει, ας μην κλείνουμε τα μάτια στο καλό απ΄ όπου κι αν προέρχεται όπως κι αυτοί υποκλίθηκαν στο πνεύμα των προγόνων μας και το τιμούν και το σέβονται .
10 Η Αυστραλία διαθέτει έναν τεράστιο αριθμό πυροσβεστικών αεροπλάνων λόγω της φύσης και της έκτασής της .Συνάμα ,έχει χειμώνα όταν εμείς έχουμε καλοκαίρι. Μήπως θα έπρεπε να έλθουμε σε συμφωνία μαζί της για τον δανεισμό ή ενοικίαση των μέσων αυτών΄;
11 να απαγορευτεί η βοσκή στις καμμένες περιοχές για να δώσουμε τηδυνατότητα στη γη να επουλώσει τις πληγές της.......

Προσπάθησα να αποτυπώσω στο «χαρτί» κάποιες σκέψεις ,κάποια παραμιλητά ενός σκεπτόμενου πολίτη που ζει με το φόβο φωλιασμένο στα μάτια ,που ακόμη τις νύχτες του βάφει κόκκινες ο ίδιος εφιάλτης και τα αυτιά τεντωμένα να πιάσει το ουρλιαχτό της φύσης και να τρέξει….

Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ




ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ 25 Αυγούστου

Μεσημέρι Σαββάτου 14.30.προσπαθώ να βάλω μια μπουκιά στο στόμα γιατί δεν πάει κάτω το ρημάδι . Ώρα 14.30,στη βεράντα του σπιτιού μου που το νιώθω πλέον τόσο προσωρινό, τόσο ξένο,ανάβουμε το φως .Είναι μαύρα όλα, ο ουρανός μας πλακώνει, τα ρούχα μας καπνισμένα, περπατάμε σε ένα γκριζωπό χαλί που μας έχει στρώσει ο άρρωστος αέρας που έρχεται από την Αμάρυνθο και το Αλιβέρι απέναντι, κουνάμε τα χέρια για να διώξουμε τις νιφάδες που χορεύουν στα μάτια και το πρόσωπο μας που θυμίζουν χιονακι του Δεκέμβρη κατακαλόκαιρο. Είναι τα καμένα από απέναντι ,η Εύβοια που ψυχορραγεί και έχει βάψει το τοπίο μαύρο.
Τα πουλιά έχουν λουφάξει στα καλώδια της ΔΕΗ τρομαγμένα και άφωνα ,αυτά τα ίδια πουλιά που έρχονται στιγμές που με εκνευρίζουν με τη φλυαρία τους. Απλωμένος φόβος, δεν ξέρω από ποια γωνιά θα ξεπηδήσει η φλόγα, απελπισμένοι κάτοικοι βγαίνουν σε ραδιοσταθμούς ζητώντας βοήθεια .Νιώθω ένα τίποτα, ένα σκουπιδακι, πονάω τόσο, που δεν μπορώ να φωνάξω, να ουρλιάξω, να βρίσω, είναι η ακραία έκφραση της συναισθηματικής έκρηξης, η σιωπή.
Περιμένω στην τηλεόραση να βγει ένας επίσημος φορέας να πει κάτι ,από κάπου να πιαστώ και να ελπίζω, κάτι, απελπισμένοι κάτοικοι ζητούν από τους ραδιοσταθμούς βοήθεια και οι δημοσιογράφοι με τη σειρά τους ειδοποιούν την πυροσβεστική.
Μου φαίνεται πως ζω έναν εφιάλτη και θα ξυπνήσω το πρωί και όλα θα ήταν ένα κακό όνειρο. Είναι εικόνες αποκάλυψης δεν περιγράφονται αλλιώς…







ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ 2 26 Αυγούστου

Πού είσαι ρε Φούρλα δε σε είδα καθόλου, δε σε άκουσα πουθενά, πού είσαι ρε Κόη, ψάχνω σε σταθμούς να σας ακούσω, αλλά ακούω δημοσιογράφους που κάνουν εκκλήσεις και δίνουν οδηγίες πού να πάνε τα πυροσβεστικά, από πού έρχονται οι πιο γοερές κραυγές των ακροατών. Από τη στιγμή που κάηκαν σπίτια στου Παπάγου και κινδύνευσε η Ηλιούπολη πώς μπορώ εγώ στο εξοχικό μου με τις δέκα βερικοκιές να μην τρέμω; Μου έρχεται να ανέβω στην ακρόπολη να την ξαναφωτογραφίσω σαν να είναι η τελευταία φορά , όπως φωτογράφησα τα δέντρα του κήπου μου ένα- ένα και δίπλα στη βαλίτσα που έχω μόνιμα δίπλα στην πόρτα του σπιτιού μου ,έτοιμη ,έχω τη μηχανή με το πολύτιμο υλικό ,τα δέντρα μου, τα παλικάρια που φύτεψα και μεγάλωνα με τόση φροντίδα. Ποιο χέρι ήταν αυτό που έβαψε μαύρο αυτόν τον τόπο, δεν μπορεί να ήταν ελληνικό, δεν μπορεί να είναι ένας από μας ,δεν μπορεί ρε παιδιά….. Μισώ και τον αέρα πλέον και τρέμω σε κάθε του φύσημα, μισώ τους σταθμούς που βάζουν μουσική, που σταματάνε τη ροή των ειδήσεων για να βάλουν διαφημίσεις, μισώ αυτούς που τρώνε και πίνουν στις ταβέρνες αυτές τις δυο μέρες του τρόμου, μισώ αυτούς που τρώνε …μισώ τους πολιτικούς που βγαίνουν στα κανάλια και αλληλοκατηγορούνται, μισώ τους πολιτικούς .Μισώ τους ξενοδόχους που ζητούσαν από τους άστεγους εκατό ευρω το δωμάτιο.
Θρηνώ τη μάνα με τα τέσσερα παιδιά σε ένα χωριό της Ηλείας, δεν έχει σημασία ποιο, θρηνώ τα παλικάρια που έτρεξαν να ανακόψουν τη φωτιά που έζωνε το χωριό τους και έγιναν κάρβουνο, θρηνώ όλους αυτούς που χάθηκαν στη φωτιά με την απελπισία στα μάτια, θρηνώ γιαυτους που έμειναν ζωντανοί αλλά δεν θα έχουν χωράφι και ελιά για να ταΐσουν τα παιδιά τους, δεν θα έχουν πατρικό, που ορφάνεψαν από μνήμες .Θρηνώ τα πουλιά που δεν θα έχουν κλαρί να κουρνιάσουν, τα αγρίμια που έχασαν τη λόχμη τους, θρηνώ για τα παιδιά που δεν θα περπατήσουν ξανά στο δάσος, που θα κυκλοφορούν με το aerolin και το subicort μέσα στη σχολική τους τσάντα, θρηνώ για τη χώρα που περιδιάβηκα και ρουφούσα τις ομορφιές της .Θρηνώ για μένα που δεν θα μπορέσω να ξυπνήσω και να κοιμηθώ ξανά ήσυχη και τα όνειρα μου έχουν πια στοιχιώσει από φλόγες και κάπνα.
Θρηνώ για όλους όσοι σε δέκα μέρες θα κυκλοφορούν με τις πολύχρωμες κονκάρδες στο πέτο και θα περιδιαβαίνουν τα εκλογικά κέντρα με τα μασκαρεμένα από τις αφίσες αυτοκίνητα, που θα πλημμυρίσουν τις πλατείες με τα κορναρίσματα της νίκης ,που θα έχουν ξεχάσει. Και είμαι εγώ που θρηνώ ,από απέναντι, από τη βεράντα της αγωνίας με το ραδιόφωνο στο αυτί και το μάτι τεντωμένο να πιάσει τη φλόγα, να σκίσει το μαύρο πέπλο γύρω και να τρέξει ,να τρέξει στο πουθενά….

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007

αποριες καθημερινής τρελλας 4

απο τις επισημες ανακοινωσεις και πολιτικες διαφημισεις των ημερων:
-η νεα δημοκρατια μετα απο 3.5 (τρεισημισι)χρόνια πετυχε....
δεν ξερω τι πετυχε ,παντως να μαθει να χρησιμοποιει σωστά τα ελληνικα όχι,γιατι στα ελληνικά λεγεται τριαμιση χρόνια
- το κυβερνητικό κομμα.....κατα το σοσιαλιστικο που λέμε;κυβερνών το λενε στα ελληνικα
- παραιτηθηκε ο Χ για να μπορει να συμμετέχει στις εκλογές...
κι εγω που νομιζα πως θα συμμετάσχει στις επομενες εκλογές

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2007

αποριες καθημερινής τρελλας 3

Έλεγα πάντα πως οι σοφότερες ρήσεις που έχουν λεχθεί γι΄ αυτόν τον τόπο ειπώθηκαν από δύο πρώην προέδρους της δημοκρατίας. Ο Καραμανλής με το «είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο» και ο Σαρτζετάκης με το «είμαστε ένα έθνος ανάδελφο»(έστω κι αν γιαυτό η αγαπημένη μου Ελένη Αρβελέρ έχει τη δική της ένσταση λέγοντας πως αν δεν ήταν ανάδελφο δεν θα ήταν έθνος).Μετά το ολοκαύτωμα, όμως, της Πεντέλης, «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ολοκαυτώματος», θεωρώ ακριβέστερο το δικό μου χαρακτηρισμό :ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ .Ένα κράτος που έχει περάσει πλέον στους πολίτες του το αξίωμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», που ώσπου να πεις «δόξα τω θεώ» έρχεται το «παναγία βόηθα».Και η μετεξέλιξη του «αιδώς Αργειοι» είναι πλέον –κατά την έκφραση ενός φίλου -«έλεος ρε πούστηδες». Τα χειρότερα έρχονται, το χειμώνα ,με τις βροχές και τις πλημμύρες θα νιώσουμε όλοι στο πετσί μας το πόσο ανοχύρωτοι είμαστε σε αυτόν τον τόπο.
Υπάρχει λύση στο βάθος του τούνελ ;.Η γεωγραφική υπηρεσία (δίπλα στα δικαστήρια της ευελπίδων)έχει πλήρη χαρτογράφηση της αττικής-και όχι μόνον-από την εποχή της γερμανικής κατοχής. Θα πρέπει κατ΄εμε σε κάθε συμβολαιογραφική πράξη αγοράς οικοπέδου και για κάθε έκδοση οικοδομικής αδείας να προσκομίζεται και να συνυπολογίζεται αυτό το χαρτί ,αεροφωτογραφίες και φωτορμηνεία του χώρου, ώστε να φαίνεται πού ήταν δάσος ,να μην μπορούν οι εμπρηστές να σβήσουν τα ίχνη ζωής με ένα στουπί .Όχι στα χαρτιά από τα δασαρχεία, όχι στη μεσολάβησή τους (είναι σαφές το υπονοούμενό μου) , μόνο τα επίσημα αρχεία του κράτους, μέσα από τη γεωγραφική υπηρεσία. Τέρμα τα φιλέτα, τέρμα το μπετόν, τέρμα το γκρι ,θέλουμε πράσινο, δεν θέλουμε άλλο Διόνυσο, και κει κάποτε ήταν δάσος. Ανήκω στη γενιά που την τάιζε ο Ράλλης τότε (εντάξει ο νεκρός δεδικαίωται) με το παραμύθι της κουκουνάρας της πυρομανούς και για να μάθετε οι νεότεροι για την ελλάδα που πυρπολείτο απ΄ακρη σε άκρη εκείνη την εποχή ο πρωθυπουργός έλεγε πως ευθύνονται τα κουκουνάρια που εκρήγνυνται! Ανήκω στη γενιά που είδε το καμένο δάσος του Διονύσου και της Πεντέλης να γίνεται βουνό τσιμέντου. Απαγορεύστε τα γιδοπρόβατα –κάθε μορφής-να λυμαίνονται την καμένη γη, για κάθε δέντρο που κάηκε φυτέψτε δέκα .Πού; Στο ελληνικό, στο πρώην αεροδρόμιο, σε κάθε ελεύθερο χώρο του νομού, στις αυλές και στα πεζοδρόμια,στα προαύλια των σχολείων.
Όλοι εσείς που ξημεροβραδιάζεστε στα τραπεζάκια μοιράζοντας χαρτούρα με το πολιτικό πρόγραμμα του κόμματος σας, που φυλάτε σκοπιά στα εκλογικά κέντρα και περιπολείτε μήπως και σας επικαλύψουν την αφίσα που μόλις κολλήσατε με το σάλιο σας, που ξενυχτάτε από το φόβο μήπως σας κατεβάσουν το πανό, γιατί δεν περνάγατε τα βράδια σας στα δάση της αττικής, εξάλλου είναι τόσο λίγα ,επιτελώντας την ύψιστη πολιτική πράξη γι’αυτόν τον τόπο; Αφήστε τα τραπεζάκια και πιάστε τις τσάπες, τότε θα σας ψηφίσουμε ,τότε θα μας πείσετε ότι μοχθείτε για ΄μια καλύτερη Ελλάδα…….

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2007

περι bloggs

Περι blogs.


Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή η φωνή, αυτή η δυνατότητα ύπαρξης κατά το «blog ergo sum””.φωνές ανεπιτήδευτες, πηγαίες, με τη φρεσκάδα του αυθεντικού, γιαυτο και είναι ωραίες. Στις σελίδες αυτές οι λέξεις είναι αυτό που σημαίνουν, οι κραυγές δεν διυλίζονται, τα χρώματα που βάφονται δεν είναι βιομηχανικά, είναι φτιαγμένα από τους χυμούς της ψυχής του γνωστού –άγνωστου συντάκτη,κατι σαν τα χρώματα του Θεόφιλου που τα έφτιαχνε με αυγό, σάλιο και τα ούρα του. Και αποπνέουν αυρα,και θυμάρι με έναν πρωτογονισμό που τρυπάει τύμπανα και απαιτεί. Βγήκε αυτή η δύναμη προς τα έξω χειμαρρώδης με αφορμή το βιασμό της Πάρνηθας τον Ιούλιο και έδειξε πως οι καρέκλες αυτών που κάθονται με φιμωμένες τις φωνές της συνείδησης θα τρίξουν για τα καλά .Δεν παίζουν τα παιδιά αυτά, δεν διαπραγματεύονται, «δεν θέλουν πολλά ,τα θέλουν όλα» και έχουν την όρεξη και τον τρόπο να τα διεκδικήσουν……………….

αποριες καθημερινής τρελλας 2




εδω καποτε ήταν δάσος.

πριν 6 χρονια πήρε(?) φωτιά και επειδή η φύση επουλώνει τις πληγές της ξαναγινε δειλά-δειλά δασάκι,όπως φαίνεται απο τους νεαρούς βλαστούς που ξεφύτρωσαν ολογυρα.στο σημειο αυτο ,όμως ,ο ιδιοκτήτης(!)του δασους επενεβη και το αποψίλωσε τοποθετώντας ταμπελάκι με το πωλητήριο και το τηλέφωνό του. Ας υποθεσουμε πως ο αγοραστής βρισκεται και προχωρα η πραξη της πώλησης.απορία απλη:με τι χαρτιά γίνεται η διαδικασία και επικύρωση;θα έπρεπε να προσκομιζονται αεροφωτογραφίες ,εκτος απο τίτλους ιδιοκτησιας;πόσο θα ήθελα να κρυφοκοιτάξω σε αυτά τα έγγραφα,να δω το ιστορικο κτήσης του δάσους,να δω σε ποιον ανηκει αυτή η χώρα και τα βουνα και τα λαγκάδια της,να δω σε ποιον χρωστάω το οξυγονο μου και ποιον να παρακαλάω να μην το ξεπουλήσει...μάλλον σε αυτούς τους ίδιους,την ίδια φυλή που πούλησε και το οξυγονο του Διονύσου,της Πεντέλης και ας ευχηθούμε όχι της Πάρνηθας.Γιατί μόνο με ευχές σώζεται αυτη η χώρα,και προσευχές..και τύχη,πολύ τύχη...