Δημοφιλείς αναρτήσεις

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007

ΑΙΔΩΣ ΗΛΕΙΟΙ!

Την Πέμπτη 27 Σεπτέμβρη με φρίκη και ντροπή διαβάσαμε στις εφημερίδες για το κάψιμο 25 σκυλιών σε ένα χωριό της Αμαλιάδας από κάποια ανθρωποειδή που έχουν κοινή πατρίδα με όλους εμάς, που για να συναντιόμαστε σ'αυτές τις σελίδες σημαίνει πως εκπέμπουμε και σε ίδιες "συχνότητες".Δεν θα ασχοληθώ με τις διαχρονικά αποδεδειγμένες και αυταπόδεικτες αλήθειες ,όπως"η στάση των ανθρώπων προς τα ζώα είναι δείκτης πολιτισμού σε μια κοινωνία"και το "τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα΄;χωρίς τα ζώα θα πέθαινε από εσωτερική μοναξιά"του ινδιάνου Σιατλ,του"άγριου", προς τον "πολιτισμενο πρόεδρο της Αμερικής Πιρς.
Εξάλλου έχω προ καιρού απογοητευτεί και παραιτηθεί από κάθε ελπίδα να ονειρεύομαι πως σε αυτόν τον τόπο ο πολιτισμός θα βαδίσει κάποτε με τον ίδιο ρυθμό που πορεύεται η υπόλοιπη Ευρώπη. έχω προ πολλού απενοχοποιήσει τον "Τούρκο"μέσα μας, που χρόνια τώρα του φορτώναμε τα στραβά ,τα κουσούρια της φυλής ,το ραγιαδισμό και τη μιζέρια μας.Πρέπει κάποτε ο ελληναράς να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στο παρελθόν που κουβαλάει,στην ταυτότητά του,στο διπλανό του,στα παιδιά που μεγαλώνει.Αυτός ,αυτοί που έβαλαν τη φωτιά είναι αυτοί που έπιναν φραπεδιές στην πλατεία όταν η φωτιά έκαιγε τις ψυχές μας και τα χωράφια ,των άλλων ,όχι τα δικά τους.Δεν μπορεί να είναι αυτοί οι άνθρωποι που γύρισαν από την κόλαση,που είδαν τη φύση να ψυχορραγεί,τον ουρανό να κλαίει μέρες με στάχτες στα μάτια,τα ζώα να λαμπαδιαζουν και να βελαζουν σπαρακτικά.Δεν μπορώ να πιστέψω πως κάποιος που έζησε όλα αυτά που στοίχειωσαν τα όνειρά μας , έφτασε στο σημείο ένα μήνα μετά και έκανε αυτό το πράγμα. Εσύ άγνωστε,που με το στουπί στο χέρι πυρπόλησες την καρδιά της ηλικιωμένης αλλοδαπής και τη δικιά μας μαζί με τα σκυλιά της,τελικά τι σε δίδαξε το δράμα του προηγούμενου μήνα; Δεν νιώθεις τυχερός που ζεις όταν τόσοι συνανθρωποί μας χάθηκαν τοσο ξαφνικά και άδικα;Δεν έγινες καλύτερος άνθρωπος μέσα από το μοιρολόι της φύσης,μέσα άπό την περισυλλογή και το μάθημα του πόνου που η μοίρα σου ΄ταξε να σπουδάσεις αυτο το καλοκαίρι; Οχι,ανθρωπάκο,δυστυχώς,τίποτα δεν κατάλαβες και πολυ φοβάμαι πως δεν θα έρθεις ποτέ σε θέση να καταλάβεις...................


ΥΓ το ίδιο βράδυ,της 27 Σεπτέμβρη το δελτίο ειδήσεων έδειξε ένα άλλο κομμάτι ,κατάμαυρο κιαυτο της νεοελληνικής πραγματικότητας :στη Θεσσαλονίκη άγνωστοι δηλητηρίασαν με φόλες ένα μεγάλο αριθμό αδέσποτων σκυλιών,ο φακός τα έδειχνε να ψυχορραγουν στο δρόμο, .............

διαβαζω

http://www.ndimou.gr/

http://gazikapllani.blogspot.com/

http://diastaseis.blogspot.com

http://www.proxeirotetradio.blogspot.com/

http://moutidinounautatablogs.blogspot.com/

http://manoss40.blogspot.com/

Aς κοιτάξουμε και λίγο ψηλά.....

ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ - ΑΡΒΕΛΕΡ

«Μοναδικό παγκόσμιο αγαθό η μοιρασιά του Πολιτισμού»

Τη συνέντευξη πήρε
ο Βασίλης Αγγελικόπουλος


«Α, με τη γλώσσα που έχω, και με τα πτυχία που έχω, στην Ελλάδα δεν θα ήμουν ούτε βοηθός σε πανεπιστήμιο» λέει όταν την ρωτάνε γιατί δεν επέστρεψε στην πατρίδα της μετά τις μεταπτυχιακές της στη Γαλλία. «Ξανθοκουρέλα» τη φώναζε ένας συμφοιτητής της στη Φιλοσοφική Αθηνών, εκεί κατά το 1946, γνωστός ποιητής σήμερα, επειδή ανάμεσα στα λίγα κορίτσια που φοιτούσαν τότε εκεί -λίγα και κόρες πάμπλουτων οικογενειών (Γουλανδρή, Λαμπράκη κ.ο.κ.)- η Ελένη Γλύκατζη, παιδί Μικρασιάτη πρόσφυγα από τη λαϊκή συνοικία του Βύρωνα, φορούσε ρούχα που φάνταζαν κουρέλια ανάμεσα στα λούσα των άλλων.

Εν τέλει όμως η Σταχτοπούτα το έζησε το παραμύθι της. Και ο πρίγκιπας εμφανίστηκε, και τα «παλάτια», και ο γενικός, διεθνής θαυμασμός, η έμπρακτη αναγνώριση -μόνο που δεν μεσολάβησε καμιά καλή νεράιδα, αλλά η φοβερή θέληση, η απίστευτη δύναμη που έκρυβε μέσα του αυτό το μικρό το δέμας κορίτσι. Που έγινε η φοβερή και τρομερή Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ (την έχετε ακούσει να μιλάει;), η πρόεδρος και πρύτανης …πασών των ακαδημιών, πανεπιστημίων, επιστημονικών συμβουλίων, πολιτιστικών κέντρων, ευρωπαϊκών αλλά και παγκόσμιων, και, και, και…

Μόλις έφτασε στην Αθήνα από το Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, όπου προήδρευσε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Περιβάλλοντος, προεδρεύει ατάκα μετά από αυτή τη συνομιλία μας στο Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και φεύγει εν συνεχεία για Δελφούς, όπου αρχίζει, παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας, διεθνής Αμφικτυωνία για την Ειρήνη και το ρόλο του ΟΗΕ σήμερα στον κόσμο...

Ακμαιότατη, εκκωφαντικής ζωτικότητας και μετά τα 80 της (άσε μνήμη, άσε χιούμορ, άσε …χοϊκή πνευματικότητα, άσε γλωσσική ρώμη και ορμή), αναρωτιέσαι πού βρίσκει χρόνο και δύναμη να ασχολείται με τόσα πράγματα –ποια «τόσα», ούτε τα μισά απ’ όσα την απασχολούν δεν αναφέραμε.


-Μόνο ότι συνεχίζετε να διδάσκετε δεν περιμένω ν’ ακούσω, κ. Αρβελέρ.
«Όταν έχεις προεδρεύσει σε όλα τα πανεπιστήμια της Γαλλίας, είσαι ελεύθερος να διδάξεις όπου θέλεις. Αποφάσισα όμως να μη διδάσκω πλέον, αλλά να πηγαίνω μονάχα σε διδακτορικά, και μάλιστα σε ορισμένα πολύ ειδικά πράγματα, πολύ βυζαντινά, αν και όταν χρειάζεται. Κι ευτυχώς που το κράτησα αυτό, γιατί όταν έγιναν πρόσφατα οι μεγάλες φασαρίες στα γαλλικά πανεπιστήμια, βρισκόμουν εκεί. Και μίλησα με τα παιδιά. Το ίδιο συμβούλευσα και τον νυν πρύτανη να κάνει. Μίλησε με τα παιδιά, του είπα, όταν με ρωτούσε τι να κάνει».

-Γνωρίσατε εξεγέρσεις και εξεγέρσεις στα πανεπιστήμια. Ποια ήταν τώρα η διαφορά;
«Το Μάη του ’68 οι φοιτητές όταν έμπαιναν μέσα στο γραφείο μου για να μιλήσουμε δεν έλεγαν ποτέ ποιοι είναι. Γιατί πολλοί από αυτούς δεν ήταν καν φοιτητές. Το 1986, με τις τότε μεγάλες αναστατώσεις, έλεγαν καθένας με τη σειρά του ποιος είναι, σε ποια σχολή σπουδάζει, έτος κλπ., κι έβλεπες ότι όντως είχες να κάνεις με ανθρώπους του πανεπιστημίου. Τώρα ήταν ακόμη χειρότερα κι από το 1968. Τώρα πρώτα τα σπάγανε και μετά συζητούσαν».

-Πώς τα καταφέρνετε, για να ξανάρθουμε στις δραστηριότητές σας, να ανταποκρινόσαστε σε τόσες υποχρεώσεις στην Ελλάδα ζώντας στο εξωτερικό; Ή πρόκειται για «διακοσμητικούς» ρόλους, που δεν απαιτούν πολλή απασχόληση;
«Εδώ στην Ελλάδα δεν έχω παρά την προεδρεία στα Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, και μάλιστα μόνο τελευταία συμβαίνει να έχω και τα δύο ταυτόχρονα, γιατί επέμενε ο Νίκος (σημ. συντ.: Κούρκουλος, διευθυντής ως γνωστόν του Εθνικού Θεάτρου). Και οι Δελφοί είναι κάτι πολύ άνετο, δεν με βαραίνει πολύ, γιατί έχω τόσες γνωριμίες έξω και τόσες διασυνδέσεις –μην ξεχνάτε ότι είχα χρόνια και την προεδρεία του Πομπούρ στο Παρίσι (στο Παρίσι Πολιτιστικού Κέντρου Ζορζ Πομπιντού) στο Παρίσι».

-Και στη Γαλλία;
«Εκεί έχω πια άλλες ασχολίες. Μετέχω στην Επιτροπή Ηθικής των Επιστημών, όπου ήμουν και πρώτος πρόεδρός της, ενός πολύ σημαντικού θεσμού, που επιλαμβάνεται πολλών και περίπλοκων σύγχρονων προβλημάτων, ιδίως στη σημερινή πραγματικότητα, όπου ένας βιοχημικός μπορεί άνετα να βγαίνει και να μιλάει για το σεξ των αγγέλων! Ή αν υπήρξε ή όχι Ολοκαύτωμα. Η κυβέρνηση καταφεύγει σ’ αυτή την επιτροπή για να έχει σύντομα υπεύθυνη και τεκμηριωμένη απάντηση για ζητήματα που προκύπτουν και για τα οποία οφείλει να ενημερώνει τον κόσμο, όπως, για παράδειγμα, η νόσος των τρελών αγελάδων, η νόσος των πτηνών, οι ισχυρισμοί ότι αεροπλάνα μπορούν να εντοπίζουν κοιτάσματα πετρελαίου στο υπέδαφος, ότι το νερό διαθέτει μνήμη -ένα ζήτημα για το οποίο και τι δεν έχει ειπωθεί- και πολλά άλλα. Το άλλο που μου παίρνει χρόνο είναι η Διεθνής Επιτροπή για το Περιβάλλον και την αειφόρο ανάπτυξη, όπου εξετάζονται κρίσιμα προβλήματα του κόσμου μας. Αυτά με απασχολούν τώρα κι όχι πια τόσο τα βυζαντινά!


- ………………………………………………………………………………….

-Στην άλλη πατρίδα σας, τη Γαλλία, τι είναι αυτό που έχει αλλάξει εκεί τα τελευταία χρόνια και εκπέμπεται και προς τα έξω, κάπως απειλητικά μάλιστα, με κοινωνικές αναστατώσεις και μαζικά ξεσπάσματα, με αρνητικές διαθέσεις προς την Ενωμένη Ευρώπη κλπ;
«Αυτό που έχει αλλάξει, και για μένα είναι πάρα πολύ σοβαρό, είναι ότι δεν υπάρχει πια η πίστη σ’ αυτό που κάνεις. Ο Γάλλος δεν πιστεύει πια στον εαυτό του. Γι’ αυτό και πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος της παρέας. Όπως πιστεύουν τέσσερις λαοί στον κόσμο: οι Έλληνες, οι Εβραίοι, οι Γάλλοι και οι Ινδοί. Ναι, οι Ινδοί, μην εκπλήττεσθε, είναι φοβερό τι πιστεύουν για τον εαυτό τους οι ινδικές ελίτ! Για το παρελθόν τους βέβαια, έτσι; Βρε, δείτε έξω στους δρόμους σας τι γίνεται σήμερα! Εκείνο που επίσης έχει αλλάξει στη Γαλλία είναι ότι δεν υπάρχει πια η δημιουργική ζύμωση που υπήρχε κάποτε. Περάσαμε, για να το πω έτσι σχηματικά, από το Μονπαρνάς στη Μονμάρτη, κι απ’ την Μονμάρτη στο Σεν Ζερμέν ντε Πρε, αλλά τώρα πού γίνεται η ζύμωση η πνευματική; Στο Πομπούρ. Δηλαδή είναι μουσειακή, δεν είναι ζώσα. Αλλά όταν φτάνεις στο μουσειακό… Κι αυτό είναι γενικότερο στην Ευρώπη, για να μην πω στη Δύση. Δεν υπάρχει συνοχή στην πολιτιστική ζωή».

-Κινδυνεύει από την εισδοχή των μεταναστών αυτό που λέμε ευρωπαϊκός πολιτισμός;
«Δείτε, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν είναι παρά ένας πολιτισμός μεταναστών. Ανέκαθεν αυτό ήταν. Λαοί και λαοί στο διάβα των αιώνων μπήκαν στην Ευρώπη και συνεχίζουν να μπαίνουν. Στην ίδια την Ελλάδα –Πελασγοί, Μίνωες, Αχαιοί, Δωριείς… Για να μείνουμε μόνο στα αρχαία χρόνια, να μην πάμε σε μεταγενέστερα. Σταμάτησε ποτέ; Γι’ αυτό και υποστηρίζω ότι μόνο παγκόσμιο αγαθό δεν είναι ούτε το νερό ούτε ο αέρας, τίποτα: είναι η μοιρασιά του Πολιτισμού. Η Ευρώπη, ιστορικά, είναι ένας χώρος πολιτισμού που βάζει κάθε φορά υπό αίρεση τον εαυτό της. Θέτει υπό αμφισβήτηση αυτό που είναι. Και τι θα σε εξαναγκάσει να αμφιβάλεις γι’ αυτό που είσαι, αν όχι κάτι πιο ξένο; Υπάρχει όμως ένα όριο, ένα κατώφλι λέω εγώ, που δεν πρέπει να ξεπεραστεί. Αν κατά τη ζύμωση του κρασιού ξεπεραστεί αυτό το όριο, το κρασί γίνεται ξύδι. Ένας επιστήμονας φίλος μου, ερευνητής στο ζήτημα του καρκίνου, μου έλεγε ότι μπορούμε να εμποδίσουμε την ανάπτυξη όλων των μορφών καρκίνου αρκεί να έχουν πειραχτεί έως 1000 κύτταρα. Αν έχουν πειραχτεί 1001, τελείωσε».

-Πιστεύετε ότι το ζήτημα των μεταναστών θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στο μέλλον της Ευρώπης;
«Αυτό ακριβώς εξαρτάται από το όριο που λέγαμε, το ποσοστό, το μέτρο. Που δεν είναι μόνο ποσοτικό, αλλά και ποιοτικό. Αν φτάσουμε σ’ ένα σημείο όπου ο άλλος προσπαθεί να εφαρμόσει το “νταρ ελ ισλάμ“, ότι δηλαδή όπου υπάρχει Άραβας είναι “γη του Ισλάμ“, όπως συμβαίνει τώρα τελευταία στη Γαλλία, τότε υπάρχει πρόβλημα. Είναι ζήτημα πολύ λεπτών χειρισμών, δεν είναι ζήτημα απλώς ενός ποσοστού αριθμητικού. Κάποτε ο Μιτεράν είχε πει μιλώντας στη Σορβόννη ότι το όριο είναι 16% μετανάστες επί του συνολικού πληθυσμού, οπότε σηκώθηκε επάνω έξω φρενών η γυναίκα του η Ντανιέλ και σχεδόν τον έβρισε δημοσίως».

-Έχετε οικογένεια; Σύζυγο, παιδιά, εγγόνια;
«Βεβαίως και έχω! Ο άντρας μου είναι Γάλλος, και μάλιστα από τους πολύ … Γάλλους, Αλσατός. Φυσικοχημικός, από οικογένεια που έχει μεγάλη βιομηχανία ελαστικών».

-Και απογόνους;
«Έχω την κόρη μου, που κι αυτή έχει ένα παιδάκι, το οποίο υιοθέτησε και το έφερε από τη Ρωσία».

-Τα πάτε καλά μαζί τους;
«Ένα θα πω: αν δεν είχα τον άντρα που έχω, εγώ δεν θα ήμουν αυτό που είμαι. Τίποτ’ άλλο».

-Και με την κόρη σας;
«Πάρα πολύ καλά. Είναι ανώτερο στέλεχος στη L’ Oreal. Και ο άντρας της εργάζεται στη Σανέλ και στον Υβ Σεν Λοράν. Όταν με κοιτάνε κι οι δυο τους μου λένε “με την εμφάνισή σου δεν μας κάνεις και προπαγάνδα στη δουλειά μας“! Και τους λέω “παιδιά, προχωράτε, δεν παίζουμε στο ίδιο ανέκδοτο“».

-Ποια είναι η γεύση που σας έχει αφήσει η ζωή μέχρι σήμερα;
«Τη ζωή τη ζεις ή δεν τη ζεις. Εγώ ξεκίνησα από την προσφυγογειτονιά του Βύρωνα, κι ακόμα εκεί μένω όταν έρχομαι στην Ελλάδα. Τον πρώτο χάρτη που έφτιαξα στη ζωή μου ήταν ο χάρτης του ουρανού, γιατί κοιμόμασταν τα καλοκαίρια έξω και ο πατέρας μου, που ήταν ναυτικός, μου είχε μάθει όλους τους αστερισμούς. Την έζησα και τη ζω τη ζωή μου ακολουθώντας ορισμένες αρχές. Πρώτον, να κάνεις στη ζωή σου αυτό που θέλεις, άσχετα από τις δυσκολίες. Αυτό το έκανα από πολύ νέα και το λέω και στους φοιτητές μου, όταν τους ακούω να ανησυχούν πού θα δουλέψουν κλπ. “Σπουδάστε τώρα αυτό που σας αρέσει και βλέπετε. Κάντε αυτό που αγαπάτε“. Το δεύτερο είναι μια αρχή που μου έδωσε ο πατέρας μου: Να ξέρεις τη θέση σου, μου έλεγε. Ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω. Μεγάλη υπόθεση. Και το τρίτο είναι από τη μάνα μου: Το πρόσωπο είναι σπαθί. Μη γράφεις, μη στέλνεις άλλον στη θέση σου όταν έχεις να πεις κάτι. Πήγαινε και πες το αυτοπροσώπως. Όταν χρειαζόταν να ζητήσω κάτι για τα ιδρύματα που διοικούσα, πήγαινα η ίδια. Μα στο Μιτεράν, μα στο Σιράκ, παντού».

-Σας φοβίζει ή σας πικραίνει η ιδέα ότι η ανθρώπινη ζωή έχει πεπερασμένα όρια;
«Δεν το σκέφτομαι πια έτσι. Αυτό ήταν μια σκέψη πολύ πιο νεανική. Τώρα θέλω να εξοικειωθώ με το θάνατο. Μαλώνω σχεδόν με τον άντρα μου, ο οποίος, φυσικοχημικός, δεν τον ενδιαφέρει καθόλου, τίποτα! Εμένα αυτό το σήμερα εδώ αύριο όχι με απασχολεί. Όχι ατομικά, για μένα, αλλά για όλους. Λέω, τι διάβολο, έχει κάνει τόσα πράγματα ο άνθρωπος πάνω στη γη… Ο θεός ο ίδιος είπε “ποιήσωμεν άνθρωπον“. Όχι ποιήσω: ποιήσωμεν. Έχει φτιάξει το αδαμικό σώμα και πρόκειται να του εμφυσήσει το πνεύμα. Και λέει “ποιήσωμεν“. Αυτό κατά τη γνώμη μου -η οποία σκανδαλίζει πολλούς της Εκκλησίας σε δύση και ανατολή- σημαίνει ότι το πνεύμα στον άνθρωπο δεν είναι δουλειά μόνο του θεού. Η ανθρωπιά είναι δουλειά και του ανθρώπου. Λέει “οι δυο μας μαζί θα το κάνουμε“. Ποιήσωμεν. Και λέει “κατ’ εικόνα και ομοίωσιν“. Κατ’ εικόνα, καλά. Αλλά το καθ’ ομοίωσιν; Είναι λοιπόν συνυπεύθυνος ο άνθρωπος. Αναγνωρισμένος ως ισάξιος, δημιουργικά, με το θεό. Αυτό λέει το “καθ’ ομοίωσιν“».

(αποσπασμα απο συνεντευξη στον ηριδανό(www.hridanos.gr)

σε μια εποχή θολή,που μυρίζει ακόμη καμένο πεύκο και αμηχανία απλώνεται σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού και πολιτικού μας βίου, ας πάρουμε λίγο οξυγόνο απο τη "ζώσα πνοή" αυτής της σπουδαίας ,χαλκέντερης και πάντα "φρέσκιας " στις ιδέες συμπατριώτισάς μας που έχει ένα τρόπο να λέει τις αλήθειες χωρίς φτιασίδια,και να μας εκπλήσσει....


Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007

πριν μιλήσουν οι κάλπες....

3 μεσημερι κυριακής 16 του Σεπτέμβρη. Μια γεύση απο εκλογές πήραμε από το πρωί κι αυτό που θεωρώ σημαντικό μεχρις ώρας είναι πως για πρώτη φορα στον πολιτικό μου βίο ,και απ΄όσο θυμάμαι, δεν είδα καραγκιόζηδες με χρωματιστές σημαιούλες να περιτρέχουν κορνάροντας τους δρόμους της πρωτεύουσας και τα προάστια.Κάτι σαν βουβές εκλογές που προσπαθώ να τις ερμηνεύσω όπως βαθιά μέσα μου επιθυμώ. Είναι η αντίδραση ενός λαού που ακόμη δεν έχει παψει να θρηνεί τους νεκρούς του,που ακόμη ούτε σαράντα μέρες δεν πέρασαν που προσπαθούσε να αναγνωρίσει μέσα από τις στάχτες την ταυτότητα των συγχωριανών,των φίλων,των συγγενών του ? Είναι η αυτεπίγνωση ενός λαού που κατάλαβε πλέον πως όλες οι μάχες που έδινε με τα πλαστικά κοντάρια ήταν "για ένα πουκάμισο αδειανό,για μια Ελένη" και αυτό το αύριο που ονειρευόταν πως θα ήταν καλύτερο ήταν ίδιο και απαράλλαχτο με το χθες?Δεν ξέρω. Θα ήθελα να πιστέψω πως ,επιτέλους ,οι νέοι πλέον μιλάνε σ ' αυτόν τον τόπο,οι νέοι ψηφίζουν,κρίνουν,αντιδρούν,τιμωρουν,απαιτούν, αντιστέκονται.Και ειλικρινά ,όταν το βράδυ θα έχουν οι πρώτες ενδείξεις μιλήσει για το πολιτικό μας αυριο και θα αρχισουν οι βρυκόλακες να ξεθάβουν την πλαστικούρα από το σεντουκι και να κατεβαίνουν στα κεντρικά γραφεία να πανηγυρίζουν κραδαίνοντας τα λάβαρα ,θέλω να βλέπω γέρους στην τηλεόραση,δεν θέλω νέους.θέλω να πιστεύω πως αυτοί οι νέοι ,σαν κι αυτούς που τον προηγούμενο μήνα πάλευαν αλλόφρονες με τα κλαρια στα χέρια στις πλαγιές του υμηττού,με τα μαντήλια στη μύτη ορμούσαν στις φλογες του Πάρνωνα και του Ταυγέτου δεν θα κορναρουν πανηγυρίζοντας αυτο το βράδυ,αυτοι που θα πανηγυρίζουν είναι το κοινο του "je t'aime",ειναι κοινο καναπε και τηλεόρασης. Ο σκεπτόμενος πολίτης, ο συνειδητοποιημένος ,έχει μνήμη, στοχάζεται και η χαρά του ακομη έχει μέτρο και σεμνότητα στις 16 του Σεπτέμβρη ,όταν ακόμη είναι νωπο το χώμα που σκεπασε 76 συνανθρώπους του μια δρασκελια δίπλα.....

ΥΓ αν δεν κρατούσαν οι ρίζες μου απο την ένδοξη Ιωνική γη, θά ήθελα να καταγόμουν απο τους Λειψούς,απέναντι...

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΦΥΡΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΝΟ 04/07/07 (νομαρχης Ηλείας)

------------------------------------------------------------------------------------

Αγαπητοί συνάδελφοι,

κυρίες και κύριοι

Είναι η τρίτη φορά που συνεδριάζουμε(άλλη μια φορά το ΣΝΟ στις

08/05/07 και νωρίτερα μια ευρεία σύσκεψη με την συμμετοχή και του

ΣΝΟ στις 03/04/07) για το θέμα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών σε

σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο .

Συνδέεται με την ανησυχία που μας διακατέχει ως Νομαρχιακή Αρχή,

για την προστασία του εθνικού μας πλούτου, βασικός κορμός του οποίου

είναι τα δάση μας και αυτό για μας δεν αποτελεί σχήμα λόγου.

Ειδικά στις κλιματολογικές συνθήκες που βιώνουμε το φετινό

καλοκαίρι, μετά από μια μακρά περίοδο ανομβρίας, υπό την απειλή της

ξηρασίας και στον τόπο μας, γνωρίζουμε ότι τα πράγματα στον τομέα

της προστασίας των δασών μας είναι ιδιαιτέρως δύσκολα. Ήδη ζήσαμε

την εθνική καταστροφή του δρυμού της Πάρνηθας αλλά και άλλων

περιοχών της χώρας.

Ζήσαμε και στο νομό μας, μικρότερης έκτασης καταστροφές από

πυρκαγιές, στο Λέπρεο, τα Μακρίσια, την Πηνεία στο Καρατουλα και

αλλού.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ευχαριστημένοι ούτε να

επαναπαυόμαστε επειδή ως σήμερα δεν είχαμε τις καταστροφές

παλαιότερων ετών.

Για μας κάθε τετραγωνικό δάσους που καίγεται είναι απώλεια. Είναι

υποθήκη του μέλλοντος των επόμενων γενεών.

Στην Ηλεία που έχει πολλάκις κατά το παρελθόν χαρακτηριστεί

πυρόπληκτη, και συχνά – πυκνά φιγουράρει στις θέσεις υψηλού κινδύνου

από πυρκαγιές δεν έχουμε την πολυτέλεια της θυσίας άλλου πρασίνου.

Είτε από αμέλεια, είτε σκόπιμα. Ούτε της «επέκτασης» δια αυτής της

καταστροφικής πρακτικής, χορτολιβαδικών εκτάσεων ή ελαιώνων.

Δεν έχουμε καν την πολυτέλεια της αναμονής, της κάλυψης των κενών

που άφησαν πίσω τους οι φλόγες, από πυρκαγιές των προηγούμενων

ετών ή πρόσφατες.

Η υπερθέρμανση του πλανήτη με ότι αυτό συνεπάγεται είναι εδώ, τώρα!

Όχι αύριο.

Το ίδιο και οι δικές μας ευθύνες κατά το ποσοστό που μας αντιστοιχεί.

Η σημερινή συνεδρίαση έχει σκοπό να κάνουμε όλοι μαζί έναν

απολογισμό του τι έγινε ως σήμερα, αν απέδωσαν τα μέτρα που είχαμε

αρχικά λάβει και σε τι βαθμό, να δούμε που υστερήσαμε και που πρέπει

να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή σε ότι αφορά τα μέτρα πρόληψης και

προστασίας από τις δασικές πυρκαγιές.

Ιδιαίτερα, μέτρα ίσως θα χρειαστεί να λάβουμε σε περιοχές φυσικού

κάλλους του νομού μας ή κοντά σε αρχαιολογικούς χώρους και αυτό

επίσης πρέπει να το συζητήσουμε.

Το φετινό καλοκαίρι θα είναι μακρύ, δύσκολο και ιδιαιτέρως θερμό.

Πιστεύω ότι πέρα από τους σχεδιασμούς και τα μέτρα που προληπτικά

ως ΣΝΟ αποφασίζουμε κάθε φορά, θα πρέπει να διατεθούν στην Ηλεία

και τα αναγκαία κονδύλια για την υλοποίηση τους. Τα μέσα που έχουμε

στην διάθεση μας, ώστε να δράσουμε σε περίπτωση ανάγκης παίζουν

σημαντικό ρόλο.

Ακόμη θα έλεγα πιο σημαντικό είναι να έχουμε την υποδομή που

απαιτείται ώστε να υπάρχει άμεση και αποτελεσματική παρέμβαση σε

περίπτωση πυρκαγιάς, ειδικά σε περιοχές υψηλού κινδύνου.

Και για αυτές τις υποδομές απαιτούνται κονδύλια, που δεν διαθέτουν οι

Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις της χώρας.

Θεωρώ πως είναι ευθύνη και χρέος όλων μας να βρισκόμαστε σε

επαγρύπνηση και επιφυλακή όλο το 24ωρο, καθ’ όλη την διάρκεια του

καλοκαιριού, να αποτρέψουμε τον κίνδυνο να χαθεί έστω και ένα ακόμη

τετραγωνικό πρασίνου στην Ηλεία.

Θέλω εδώ να επισημάνω ότι πρέπει:

Με διαδικασίες του κατεπείγοντος, οι δασικές υπηρεσίες να

κηρυχθούν αναδασωτέες οι καμένες δασικές εκτάσεις.

Να ενισχυθούν οι αντιπυρικές ζώνες και τα αντιπλημμυρικά έργα και

να προφυλαχθούν οι οικισμοί που επλήγησαν.

Να υποβάλλουμε αίτημα στην κυβέρνηση για άμεση οικονομική

ενίσχυση για την συντήρηση δασικού οδικού δικτυου,την διάνοιξη &

συντήρηση διχτυού δασικών δρόμων και αντιπυρικών ζωνών.

Επίσης την ενίσχυση των εμψύχου δυναμικού των πυροσβεστικών

δυνάμεων της Ηλείας αλλά και και των άλλων δυνατοτήτων του από

την άποψη της υλικοτεχνικής υποδομής

Περιμένω και τις δικές σας, εκτιμήσεις και τις προτάσεις, πριν

καταλήξουμε στο πως θα κινηθούμε για το υπόλοιπο χρονικό διάστημα

του θέρους.

ΣΣ .Ο κύριος Καφύρας είναι ο Νομάρχης Ηλείας

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Η ΑΝΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ( Ή ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ,ΒΛΕΠΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ)

ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ MAIL ΠΟΥ ΕΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑ ΤΟ "ομοιος ομοιω πελαζει"έχω καλους φίλους(!)

Το αγγλικό άρθρο βρίσκεται στη σελίδα: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=757320

Η Ελλάδα κάτω από επίθεση τουριστικών καρτέλ

Την τελευταία βδομάδα του Αυγούστου η Ελλάδα υπέστη μια τις από πιο αποτροπιαστικές καταστροφές στην ιστορία της.
Η Δυτική και η Νότια Πελοπόννησος, η Νότια Εύβοια, αλλά και ορισμένα προάστια της Αθήνας, καταστράφηκαν ολοσχερώς από πυρκαγιές. Εξήντα πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους (μια μάνα απανθρακώθηκε μαζί με τα τέσσερα ανήλικα παιδιά της, θυμίζοντας σκηνικό αρχαίας τραγωδίας), αρκετοί ακόμα και τώρα αγνοούνται, χωριά εξαφανίστηκαν από το χάρτη και εκατομμύρια στρέμματα δασικής και αγροτικής γης μεταβλήθηκαν σε στάχτες και αποκαΐδια.
Πέρα από την απώλεια (πάρα πολλών) ανθρώπινων ζωών, η καταστροφή που προκάλεσαν οι εμπρηστές θα έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες, που θα αρχίσουν να φαίνονται σε βάθος χρόνου. Ο αφανισμός των δασών θα προκαλέσει γενική αύξηση της θερμοκρασίας, πλημμύρες το χειμώνα, διάβρωση του εδάφους και κατολισθήσεις. Επιπλέον οι κατεστραμμένες περιοχές θα σημαδευτούν από ραγδαία αύξηση της ανεργίας, τεράστια εσωτερική μετανάστευση του ντόπιου πληθυσμού στην Αθήνα ή σε άλλες μεγάλες πόλεις, ενώ ολόκληρη η Ελλάδα θα υποστεί γενική πτώση της αγροτικής παραγωγής, καθώς οι περιοχές αυτές ήταν σημαντικές παραγωγοί λαχανικών, φρούτων και, κυρίως, ελαιόλαδου.
Αναμφίβολα λοιπόν πρόκειται για ένα τεράστιο έγκλημα.
Ένα έγκλημα όμως που δεν φαίνεται να είναι και τόσο... ακούσιο. Οι περίπου 290 εστίες φωτιάς που ξέσπασαν σε Πελοπόννησο και Εύβοια για κάθε πολίτη καλής πίστης, για κάθε πολίτη ο οποίος δεν έχει (ή δεν επιθυμεί να έχει) «γραμμή» από κόμματα ή κομματίδια, παραπέμπουν ευθέως σε ένα οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού.
Ποιος έβαλε 290 εστίες φωτιάς; Γριές και γέροι 70-80 χρονών που συνελήφθησαν από τις επίσημες ελληνικές αρχές; Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ), για να κερδίσει πόντους στις εκλογές; Μήπως... αναρχοαυτόνομοι, ξένος δάκτυλος, τρομοκράτες;
Μόνο έλληνες του εξωτερικού μπορούν να «χάψουν» τα διάφορα μυθεύματα που ψιθυρίζονται τον τελευταίο καιρό. Όσοι ζουν στην Ελλάδα κατάλαβαν, ένιωσαν, υποψιάστηκαν τι μπορεί να συμβαίνει.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Ποιος ή ποιοι μπορεί να είχαν συμφέρον να γίνουν στάχτη και αποκαΐδια εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα ελληνικών δασικών εκτάσεων;
Μήπως αυτός ή αυτοί που θα αποκόμιζαν και το μέγιστο δυνατό όφελος από μια τέτοια ολοσχερή καταστροφή; Ας εξετάσουμε προσεκτικά όλα τα δεδομένα...

Η Ιονία Οδός

Η κατασκευή νέου αυτοκινητόδρομου στην Πελοπόννησο με την ονομασία «Ιονία Οδός» (συγκεκριμένα το νότιο τμήμα της Ιονίας Οδού, καθώς η Ιονία εκτείνεται επίσης στην Κεντρική και στη Νότια Ελλάδα), που συνδέει τις τέσσερις μεγαλύτερες πόλεις της, Κόρινθο, Πάτρα, Πύργο και Καλαμάτα, εμφανίστηκε ως σχέδιο το 1996, αλλά δεν υλοποιήθηκε αμέσως λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, οι οποίοι απορρόφησαν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών πόρων. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υποσχέθηκε το 2004 να ξεκινήσει σύντομα την κατασκευή του νέου αυτοκινητόδρομου. Τελικά η κατασκευή του δημοπρατήθηκε τον Ιούλιο του 2007 στις ελληνικές και πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρείες Vinci - Ελλ. Τεχνοδομική - TEV, Άκτωρ, J&P Avax, Hochtief και Αθηνά και είχε δρομολογηθεί να ξεκινήσει αμέσως, με την προοπτική να ολοκληρωθεί το 2011 [i ].

Η Ιονία Οδός θα εξασφάλιζε οδική πρόσβαση στις τεράστιες τουριστικές εγκαταστάσεις που κατασκευάζονταν στη δυτική Πελοπόννησο, καθώς και σε εκείνες που σχεδιαζόταν να κατασκευαστούν, και επομένως η ολοκλήρωσή της δεν θα έπρεπε να πάρει περισσότερο από τον απαιτούμενο χρόνο.

Το μόνο πρόβλημα που ανέκυπτε ήταν μερικά «ενοχλητικά» δάση, βιότοποι και οικοσυστήματα, αλλά και ορισμένοι οικολόγοι ή τοπικοί ακτιβιστές. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Ηλεία Γιώργος Κοντογιάννης δήλωνε το 2004: «Πεποίθηση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ είναι ότι η Ιονία Οδός πρέπει να προχωρήσει με πολύ γρήγορο ρυθμό ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες καθυστερήσεις των τελευταίων ετών» [ii].

Η Ιονία είχε αρχικά προγραμματιστεί να περάσει από μέρη υψίστης περιβαλλοντικής σημασίας, όπως η λίμνη Καϊάφα στην περιοχή της Ζαχάρως, η οποία μάλιστα είχε συμπεριληφθεί και στον ευρωπαϊκό περιβαλλοντολογικό κατάλογο Natura 2000, χαρακτηριζόμενη ως περιοχή «υψηλής προστασίας». Όπως μάλιστα επισήμαινε τον Ιούλιο ο πρόεδρος του Συλλόγου Περιβαλλοντικής Προστασίας Ζαχάρως Κώστας Αγραπιδάς: «Ο συνδυασμός χερσαίου και λιμναίου οικοσυστήματος, καθώς και η ταυτόχρονη συνύπαρξή τους με τις αρχαιότητες, τους μυθολογικούς τόπους και την ιαματική πηγή, καθιστά το οικοσύστημα Καϊάφα ένα μοναδικό σύμπλεγμα, το οποίο έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους».

Παρά τις αφόρητες πιέσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ, το νομαρχιακό συμβούλιο Ηλείας, στο οποίο υπάγεται η προαναφερθείσα περιοχή, αρνήθηκε να παραχωρήσει τη λίμνη Καϊάφα για την κατασκευή της Ιονίας Οδού. Σύμφωνα ωστόσο με τους ισχυρισμούς του κ. Αγραπιδά, υπήρχε δυνατότητα εναλλακτικής χάραξης της Οδού, ώστε να μη διέρχεται από την περιοχή. Ενδεχομένως όμως να ήταν μεγαλύτερη σε μήκος (και σε κόστος) [iii ]. Τελικά το υπουργείο ενέδωσε στα (αλλεπάλληλα) αιτήματα των κατοίκων και αποφάσισε στις 24 Ιουλίου να ακολουθήσει άλλη χάραξη για την Ιονία, προκειμένου να μη διέρχεται από τη λίμνη και να μη θίγεται έτσι το ευαίσθητο οικοσύστημα της περιοχής [iv ].

Ωστόσο τα σχέδια άλλαξαν: μόλις ένα μήνα αργότερα η περιοχή γύρω από τη λίμνη Καϊάφα κάηκε ολοσχερώς. Όλως δε τυχαίως, οι εστίες των περισσότερων πυρκαγιών που ξέσπασαν συμπίπτουν απόλυτα με το αρχικό σχέδιο χάραξης της Ιονίας Οδού...

Αρκεί κανείς να συγκρίνει την εικόνα της φλεγόμενης Πελοποννήσου από δορυφόρο της NASA με το αρχικό σχέδιο της Ιονίας Οδού και θα βγάλει ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα. Τι είδους συμπέρασμα θα είναι αυτό;

Πολύ απλά, το ότι οι κατασκευαστές της Ιονίας Οδού τώρα θα έχουν αντιμετωπίσουν την ελάχιστη δυνατή αντίσταση στην εκμετάλλευση της κατεστραμμένης περιοχής.

«Επενδύσεις» στα αποκαΐδια

Η λίμνη Καϊάφα είχε όμως έλξει το ενδιαφέρον και άλλων «επενδυτών». Το 2003 ο τότε υφυπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Γεωργακόπουλος κατηγορήθηκε ότι πίεζε την Κτηματική Υπηρεσία Ηλείας -απ' όπου και εκλέγεται- να αποχαρακτηρίσει τη λίμνη Καϊάφα από προστατευόμενη περιοχή για να την παραχωρήσει σε μεγάλα τουριστικά τραστ, με σκοπό την ανέγερση ξενοδοχειακών συμπλεγμάτων αλλά και γηπέδων γκολφ.

Ο ίδιος είχε παρουσιάσει μια έκθεση στην οποία προτεινόταν μια επένδυση 150 εκατομμυρίων ευρώ για τον «εκσυγχρονισμό» των ιαματικών λουτρών και την κατασκευή άλλων εγκαταστάσεων στην περιοχή [v ]. Παράλληλα, δεν παρέλειπε κάθε λίγο και λιγάκι να αποκαλεί τους οικολόγους που αντιδρούσαν στα σχέδια αυτά «οικοτρομοκράτες» [vi ].

Τώρα λοιπόν που ο πανέμορφος αυτός βιότοπος γύρω από τη λίμνη έχει κατακαεί, οι «επενδυτές» (και οι πολιτικοί ατζέντηδές τους) δεν προβλέπεται να αντιμετωπίσουν και πολλά γραφειοκρατικά εμπόδια ή τους ενοχλητικούς «οικοτρομοκράτες» για να την αποχαρακτηρίσουν.

Πέρα όμως από τη λίμνη Καϊάφα, και άλλα μέρη της Δυτικής Πελοποννήσου, μέσα (ή δίπλα) από τα οποία θα περάσει η Ιονία Οδός, θεωρούνται ιδανικά για την ανάπτυξη τουριστικών επιχειρήσεων. Στη Μεσσηνία λ.χ. πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ πρόκειται να επενδυθούν για την κατασκευή έντεκα μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων πέντε αστέρων, πολυτελών εξοχικών βιλών, μονάδων θαλασσοθεραπείας και σπα, ενός συνεδριακού κέντρου, καθώς και τεσσάρων (τεράστιων) γηπέδων γκολφ. Ο κύριος επενδυτής στην περιοχή αυτή φαίνεται ότι είναι ο εφοπλιστής Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, επικεφαλής της εταιρείας Costamare Shipping SA., με έδρα τον Παναμά, αλλά και ισχυροί διεθνείς επιχειρηματικοί όμιλοι. Η πολυεθνική Kempinski, που δραστηριοποιείται κυρίως στη ΝΑ Ασία, πρόκειται να αναλάβει την εκμετάλλευση των μονάδων θαλασσοθεραπείας και σπα, ενώ μεγάλο αμερικανικό γραφείο έχει αναλάβει την εκμετάλλευση των γηπέδων γκολφ [vii ]. Ο εν λόγω επιχειρηματίας λέγεται ότι έχει απαλλοτριώσει τεράστιες εκτάσεις αγροτικής γης με ελιές -πολλές φορές χωρίς τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών της-, αλλά και εκτάσεις σε περιοχές δίπλα στη λιμνοθάλασσα του Ναβαρίνου (επίσης προστατευόμενη από τη Natura 2000), παραβιάζοντας, όπως ακούγεται, ανοιχτά το νόμο. Τα λιγοστά «γραφειοκρατικά» προβλήματα σε σχέση με τις άδειες από την Αρχαιολογική και τη Δασική Υπηρεσία που παρέμεναν ξεπεράστηκαν το 2005, ύστερα από μια επίσκεψή του στο προεδρικό μέγαρο και τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή...

Παράλληλα ο ίδιος εξασφάλισε επιχορήγηση(!) 45% από το κράτος για τις «επενδύσεις» του [viii ]. Και προφανώς τώρα, που μεγάλο μέρος της Μεσσηνίας καταστράφηκε ολοσχερώς από τις πυρκαγιές, θα έχει πλέον τη δυνατότητα να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του στις κατεστραμμένες περιοχές, απαλλοτριώνοντας μάλιστα και την απαιτούμενη γη σε εξευτελιστικές τιμές...

Ένα άλλο μέρος στη Δυτική Πελοπόννησο που θεωρούνταν «κελεπούρι» εδώ και καιρό από τους «επενδυτές» είναι το Κατάκωλο Ηλείας. Ως παράδειγμα αναφέρουμε ότι στα τέλη Αυγούστου ο διεθνής επιχειρηματικός όμιλος World Trade Center Group έστειλε τον αντιπρόεδρό του, David Η. Lee, στην Ηλεία να επικυρώσει μια συμφωνία με κρατικούς και τοπικούς παράγοντες για την «ανάπτυξη» της περιοχής [ix ].

Αλλά και για την περιοχή γύρω από την αρχαία Ολυμπία είχαν γίνει συζητήσεις πιθανής τουριστικής εκμετάλλευσης. Πλήθος εγχώριων και ξένων «επενδυτών» είχαν προτείνει την αξιοποίηση του περιβάλλοντος χώρου με το να χτιστούν σύγχρονα στάδια, ξενοδοχεία και άλλες εγκαταστάσεις. Επίσης είχαν προτείνει ακόμα και τη χρήση για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων [x ]. Ένας από τους λόγους για τους οποίους μέχρι τώρα δεν μπορούσε να γίνει εφικτή η εφαρμογή αυτών των σχεδίων ήταν ότι η περιβάλλουσα περιοχή απλώς τύχαινε να είναι δάσος. Μετά τη φωτιά ωστόσο, την Ολυμπία δεν την περιβάλλει πια δάσος. Το εμπόδιο αυτό έπαψε να υφίσταται...

Κατά τα άλλα, είναι τοις πάσι γνωστό ότι η Δυτική Πελοπόννησος έχει μερικές από τις πιο μαγευτικές ακτές σε όλη τη χώρα. Αρκετοί επίσης γνωρίζουν ότι οι κάτοικοί της είναι από αρχαιοτάτων χρόνων παραδοσιακά προσηλωμένοι στις ιδιοκτησίες τους και ουδέποτε θα επιθυμούσαν να αντίκριζαν μια μέρα τη γη τους να την εκμεταλλεύονται τουριστικά πολυεθνικές «αναπτυξιακές» εταιρείες.

Έχοντας λοιπόν γνώση αυτού του στοιχείου οι τουριστικοί «επενδυτές», αντιλαμβάνονταν ότι για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την περιοχή έπρεπε πρώτα να καταστραφεί οποιαδήποτε πιθανή αντίδραση στα σχέδιά τους.

Ο ρόλος των Γερμανών

Ο Ταΰγετος και ο Πάρνωνας κάηκαν. Ποιος μπορεί να είχε συμφέρον να καούν τα βουνά;

Στις παρακείμενες τοπικές κοινωνίες ήταν από καιρό τοις πάσι γνωστό ότι ισχυρός γερμανικός όμιλος συμφερόντων επιθυμούσε διακαώς να κατασκευάσει πάνω στα δύο αυτά όρη χιονοδρομικά κέντρα και σαλέ. Οι Γερμανοί ενδιαφέρονταν επίσης και για την εκμετάλλευση του Γράμμου στη Βόρεια Ελλάδα, ο οποίος κάηκε μερικώς τον Ιούλιο...

Το γερμανικό κεφάλαιο ήταν παράλληλα δραστήριο στη Δυτική Πελοπόννησο και στην Εύβοια, αγοράζοντας τεράστιες εκτάσεις γης είτε μέσω ιδιωτών είτε μέσω offshore εταιριών. Μία από τις ανάδοχες γερμανικές εταιρίες για την κατασκευή της Ιονίας Οδού, η Hochtief, ανήκει στον κ. Καϊτέλ.

Το γεγονός ότι ο τελευταίος είναι γιος του ομώνυμου και διαβόητου στρατηγού των ναζιστών δεν φαίνεται να βαρύνει και πολύ στη συνείδηση των αρμοδίων: οι περισσότεροι εξάλλου απ' αυτούς είχαν από καιρό αντιληφθεί, νομοτελειακά και με μια δόση μοιρολατρίας, ότι ο γερμανικός ιμπεριαλισμός μπορεί να απέτυχε να υποτάξει την Ελλάδα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κατάφερε όμως το 2007. Χωρίς στρατιωτικές εισβολές, τανκς και βαρέα όπλα, μόνο με μερικές φωτιές, με πακτωλό μάρκων και με τη βοήθεια των σύγχρονων δοσιλόγων, των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας: των κεντρικών και τοπικών αρμοδίων της δημόσιας διοίκησης.

Δεν θα 'πρεπε ίσως εδώ να αγνοηθεί και ο -επίσης σημαντικός- ρόλος Βρετανών και Αμερικανών. Έχοντας σχεδόν «καταλάβει» την Κέρκυρα και την Κρήτη με ξενοδοχεία και γήπεδα γκολφ, άρχισαν να ορέγονται και την Πελοπόννησο. Έτσι, αγόρασαν τεράστιες εκτάσεις γης και τώρα ετοιμάζονται να τις «αξιοποιήσουν» τουριστικά.

Το λόμπι του γκολφ

Ένα από τα ισχυρότερα μπλοκ συμφερόντων -αν όχι το ισχυρότερο- από αυτά που επιθυμούν διακαώς την τουριστική «ανάπτυξη» των ελληνικών ακτών είναι κι εκείνο των κατασκευαστών γηπέδων γκολφ. Η τεραστίου μεγέθους περιβαλλοντική καταστροφή που θα προκαλέσει η κατασκευή τέτοιων γηπέδων (από τη σπατάλη νερού, τη χρήση μεγάλων ποσοτήτων λιπασμάτων και τη διατάραξη των παρακείμενων οικοσυστημάτων) δεν φαίνεται να απασχολεί και πολύ την κυβέρνηση. Τουναντίον, κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να παραχωρηθούν τεράστιες εκτάσεις γης της υπαίθρου σε «επενδυτές» γκολφ.

Έτσι, ο υπουργός Δημόσιων Έργων Γιώργος Σουφλιάς δήλωνε το Μάιο του 2007 σχετικά με το ζήτημα των γηπέδων γκολφ: «Η Ελλάδα έχει μόνο(!) έξι γήπεδα, ενώ η Γαλλία πάνω από 500, η Ιταλία πάνω από 200, η Ισπανία πάνω από 300 και η Πορτογαλία 36». Παράλληλα άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, ο υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας, που όλως τυχαίως είναι και πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Γκολφ, είχε δηλώσει δημόσια το 2005: «Είναι αναγκαία(!) πολύ περισσότερα γήπεδα γκολφ».

Επιπλέον αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, πριν από τις εκλογές του 2004, υποστήριζε την επέκταση της βιομηχανίας γκολφ στην Ελλάδα, ενώ μετά τις εκλογές, τις οποίες έχασε, δεν αντιπολιτεύτηκε καθόλου την πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα αυτό [xi ].

Κατά τα άλλα, όλες οι περιβαλλοντικές μελέτες και εκθέσεις, που προειδοποιούσαν για την καταστροφή που θα προκαλούσαν τα γήπεδα γκολφ, αγνοήθηκαν παντελώς.

«Ποιος παρακάμπτει μελέτες για χάρη της τουριστικής ανάπτυξης;» διαμαρτυρόταν έντονα τότε η Ελένη Μπριασούλη, καθηγήτρια στο τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστήμιου Αιγαίου. «Νομίζουν ότι θα γεμίσουν έτσι τα ξενοδοχεία; Το 70% του παγκόσμιου τουρισμού χειραγωγείται από έναν οργανισμό ( σ.σ.: Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού). Αυτοί προωθούν το σύμπλεγμα του γκόλφερ και εκβιάζουν κι εμάς να αποδεχτούμε αυτό το μοντέλο. Έτσι έγινε και με τις πισίνες». Ποιο σύμπλεγμα τουρίστα εννοούσε ακριβώς η Ελένη Μπριασούλη; «Το μοντέλο αυτό του τουρισμού είναι ο ξένος που έρχεται και τα κάνει ό-λ-α μέσα στην τουριστική εγκατάστασή του. Δεν βγαίνει έξω, δεν καταναλώνει τίποτα ντόπιο! Και φυσικά τα πάντα παράγονται και κατασκευάζονται από μεγάλες εταιρείες» [xii ].

Η μεγάλη ακτογραμμή της Δυτικής Πελοποννήσου φάνταζε ιδανική για την ανέγερση γηπέδων γκολφ. Από το 2005 κιόλας, η Διεθνής Ομοσπονδία Γκολφ ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξη ότι το 2006 και 2007 θα γινόταν το μεγάλο «μπαμ» για το γκολφ [xiii].

Υπήρχε όμως ένα κώλυμα. Ποιο ήταν αυτό; Μέχρι στιγμής ντόπιοι και οικολόγοι αγωνίζονταν σκληρά εναντίον αυτής της «προοπτικής». Τώρα όμως που οι κατεστραμμένες από την πυρκαγιά περιοχές δεν έχουν περιβαλλοντική αξία, αυτό το «μπαμ» δεν προβλέπεται να συναντήσει και πολύ μεγάλη αντίσταση...

Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, ο ίδιος ο Πέτρος Δούκας εμφανίστηκε στην τηλεόραση δυο μέρες μετά την καταστροφή και προσπάθησε να... απαλύνει τον πόνο των κατοίκων των πληγεισών περιοχών με την υπόσχεση ότι ένα μεγάλο αναπτυξιακό τουριστικό σχέδιο (κατασκευή γηπέδου γκολφ...) θα αρχίσει να υλοποιείται αμέσως!

Τα δε ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, παρουσίαζαν το σχέδιο αυτό ως «ευεργεσία»...

Συνενοχή κυβέρνησης και αντιπολίτευσης

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από το 2004 που ανέλαβε την εξουσία, αφιέρωσε εαυτόν στην κατεύθυνση της τουριστικής «αξιοποίησης» της ελληνικής υπαίθρου και των ακτών της, με σκοπό να αυξηθεί η ετήσια εισροή τουριστών στην Ελλάδα.

«Υπάρχουν ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι που ενδιαφέρονται να αγοράσουν θερινή κατοικία στην Ελλάδα» ήταν ένα από τα κύρια επιχειρήματα των κυβερνητικών αξιωματούχων, οι οποίοι συνήθιζαν να αναφέρονται στον τουρισμό ωσάν να είναι η «βαριά βιομηχανία της Ελλάδας» [xiv ].

Ως εκ τούτου, το υπουργεία Δημόσιων Έργων και Τουρισμού επεξεργάστηκαν ένα σχέδιο τουριστικής «ανάπτυξης», υπό την ονομασία «Νέο Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό», το οποίο φυσικά προσέφερε αφειδώς γη και ύδωρ στα τουριστικά καρτέλ. Σύμφωνα με το προαναφερθέν σχέδιο, ένας «επενδυτής» μπορεί να αγοράσει γη οπουδήποτε και απλώς ονομάζοντας την επένδυσή του «τουριστική» να πάρει γενναία επιδότηση και να χτίσει τέσσερις φορές περισσότερη έκταση από όση ένας ιδιώτης - με τον όρο βέβαια να πουλήσει το 70% των κατοικιών σε ιδιώτες και να λειτουργήσει το υπόλοιπο 30% ως ξενοδοχείο.

Έχει επίσης τη δυνατότητα να χτίσει σε περιβαλλοντικά προστατευόμενες περιοχές ή βραχονησίδες, αρκεί να τις ονομάσει «τουριστικές»! Μήπως φαντάζει ολίγον τι τριτοκοσμική αυτή η κατάσταση;

Όχι αδίκως, αν λάβουμε υπόψη ότι τέτοιου είδους καταστάσεις συμβαίνουν σε χώρες όπου παρατηρείται παντελής απουσία Εθνικού Κτηματολογίου και Δασολογίου, τα οποία θα κατοχύρωναν τις δασικές εκτάσεις και τους βιοτόπους και θα έκοβαν τυχόν πιθανές «ορέξεις» [xv ].

Και η Ελλάδα, αν και έχει λάβει από την ΕΕ τα αναγκαία κονδύλια, δεν έχει προχωρήσει ακόμα στην εκπόνησή του...

Ωστόσο, προκειμένου αυτό το σχέδιο «ανάπτυξης» να είναι απόλυτα επιτυχές, έπρεπε να λάβει χώρα και μια γενικότερη αναθεώρηση της χωροταξίας στην Ελλάδα. Εν ολίγοις να μπορούν να δοθούν άδειες εκχέρσωσης δασικών εκτάσεων.

Έτσι, το 2007 η κυβέρνηση εισηγήθηκε στη Βουλή μια συνταγματική αναθεώρηση σύμφωνα με την οποία το Άρθρο 24 (εγγυάται την πλήρη απαγόρευση οικοδόμησης σε δασικές εκτάσεις) πρακτικά καταργούνταν. Η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ καταδίκασε έντονα την αναθεώρηση και παρεμπόδισε την επικύρωση της αναθεώρησης, αποσύροντας μάλιστα και τους βουλευτές του από την ψηφοφορία. Λίγα χρόνια πριν, είχε εξελιχθεί η ίδια σκηνή, αλλά με... ανάποδους ρόλους: το 2003, που το ΠΑΣΟΚ κατείχε την εξουσία, προσπάθησε να περάσει πανομοιότυπη μεταρρύθμιση, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας αρνήθηκε να την υποστηρίξει...

Το Άρθρο 24 τελικά δεν καταργήθηκε, οι υποψήφιοι εμπρηστές όμως έπαιρναν το πρώτο «πράσινο φως» για να αρχίσουν να υλοποιούν τα σχέδιά τους.

Παράλληλα, το υφυπουργείο Περιβάλλοντος, που τυγχάνει να υπάγεται στο υπουργείο Δημόσιων Έργων και είναι υπεύθυνο για την απορρόφηση των κρατικών κονδυλίων ως προς την προστασία δασών και βιοτόπων, μόνο ενέργειες προς όφελος του περιβάλλοντος δεν έκανε. Τα περισσότερα από τα -ήδη πενιχρά- κονδύλια για την περιβαλλοντική προστασία τα έστελνε πίσω(!) στο υπουργείο Δημόσιων Έργων, για να υποστηριχτούν διάφορα υπό κατασκευήν έργα. Η μόνιμη επωδός που ψιθυριζόταν σαν δικαιολογία για αυτό ήταν: «Το Υφυπουργείο Περιβάλλοντος δεν είναι σε θέση να τα αξιοποιήσει όλα» [xvi ]...

Και ένας άλλος όμως παράγοντας φαίνεται ότι βάρυνε καταλυτικά στο πρόσφατο ολοκαύτωμα: ο παραγκωνισμός της Πυροσβεστικής. Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται η εν λόγω υπηρεσία, δεν προχώρησε στις απαιτούμενες προσλήψεις προσωπικού, προτιμώντας να προσλάβει χιλιάδες νέους αστυνομικούς (πιο αναγκαίους, φαίνεται...) αλλά και... αγροφύλακες.

Επιπλέον, σύμφωνα με πληροφορίες μέσα από το Πυροσβεστικό Σώμα, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας έσπευσε να μεταθέσει αξιωματικούς που ήταν μέλη του κυβερνώντος κόμματος σε θέσεις-κλειδιά, οι οποίοι δυστυχώς αποδείχτηκαν αν όχι παντελώς ανίκανοι, τουλάχιστον ανεπαρκείς, στην αντιμετώπιση των πολυάριθμων πυρκαγιών που εκδηλώθηκαν [xvii ]. Παράλληλα το υπουργείο φρόντισε να αχρηστεύσει εντελώς και το ρόλο της Δασικής Υπηρεσίας στη δασοπυρόσβεση, παραχωρώντας τον αμιγώς στην Πυροσβεστική, σε μια υπηρεσία που δεν γνώριζε πώς να προσανατολιστεί μες στα δάση αν δεν υπήρχε επαρκής χαρτογράφηση...

Η ώρα είχε πια φτάσει

Τα τουριστικά καρτέλ είχαν από νωρίς «διαγνώσει» όλη αυτήν την ατμόσφαιρα ανεπάρκειας. Και ενθαρρυμένα από το εκρηκτικό κοκτέιλ «υψηλότατες θερμοκρασίες - ισχυροί άνεμοι» των τελευταίων ημερών, διαισθάνθηκαν ότι ήρθε η ώρα τους...

Δεν έμενε πια τίποτα άλλο παρά να βρεθούν και οι φυσικοί αυτουργοί (ίσως οικονομικά εξαθλιωμένοι, με ελαφρώς ελαστική συνείδηση, μετανάστες, τοπικοί παρίες ή γενικώς φτωχοδιάβολοι ή ακόμα -ποιος ξέρει;- και έμμισθοι πράκτορες), των οποίων οι τραπεζικές καταθέσεις θα αυξάνονταν με μερικές χιλιάδες ευρώ. Την κατάλληλη στιγμή τα εμπρηστικά σχέδια μπήκαν σε πλήρη εφαρμογή...

Αποδιοπομπαίοι τράγοι

Μόλις μαίνονταν οι πρώτες φωτιές, όλοι πίστεψαν ότι επρόκειτο για τους συνήθεις οικοπεδοφάγους που καίνε κομμάτια δασικών εκτάσεων κάθε χρόνο με σκοπό να χτίσουν μετά σ' αυτές. Όταν όμως ξέσπαγαν ολοένα και νέες φωτιές, που στην κυριολεξία κατέκαψαν ολόκληρα χωριά και σκότωσαν δεκάδες ανθρώπους, πολλοί άρχισαν να υποψιάζονται ότι κάτι σάπιο συμβαίνει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας...

Ήταν εμφανές ότι η Ελλάδα δεχόταν επίθεση. Αυτό το πρόσεξε και η κυβέρνηση. Από ποιους όμως; Έπρεπε να βρεθεί γρήγορα ο φταίχτης. Κα ι εφόσον η Πυροσβεστική και η πολιτική της ηγεσία αποδείχθηκαν παντελώς ανίκανες, η ΝΔ επιχείρησε να αξιοποιήσει τον όλεθρο που προκάλεσαν τα καρτέλ προς... όφελός της!

Δύο μέρες μετά την πύρινη κόλαση, ο Πρωθυπουργός, ακολουθώντας παραινέσεις επικοινωνιακών του συμβούλων, εμφανιζόταν στην τηλεόραση φορώντας ένα απλό μπουφάν (όπως ο αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου) και δήλωνε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει «οργανωμένη τρομοκρατική απειλή».

Και αν ο ίδιος ούτε καν διανοήθηκε να κατονομάσει δημοσίως τους αληθινούς τρομοκράτες, των οποίων την ταυτότητα προφανώς γνωρίζει, κυβερνητικά μεγαλοστελέχια έβγαιναν υπογείως και κατάγγελναν είτε πασοκικές συνωμοσίες είτε δάκτυλο ξένης χώρας... Ορισμένοι μάλιστα έφτασαν μέχρι το (φαιδρότατο) σημείο να υπονοήσουν ότι τις πυρκαγιές τις έβαλαν άτομα του αναρχοαυτόνομου χώρου, «για να αποσταθεροποιήσουν τη Δημοκρατία»!

Τα δε προσκείμενα στην κυβέρνηση ΜΜΕ επινοούσαν κάθε μ νέους «εχθρούς»: Τούρκους, Αλβανούς, Σκοπιανούς.

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ έσπευσε αμέσως να καταδικάσει όλα αυτά τα σενάρια, σαν θεωρίες συνωμοσίας, αλλά, μην μπορώντας (ή μη θέλοντας) να κατονομάσει το ποιος μπορεί να είναι αυτός που βάζει... 290 εστίες φωτιάς ταυτοχρόνως φρόντισε να ρίξει όλο το φταίξιμο στην κυβέρνηση κατηγορώντας την για ανικανότητα. Η αντιπαράθεση του ΠΑΣΟΚ με τα πανίσχυρα τουριστικά καρτέλ ίσως άλλωστε να του κόστιζε μεγάλες μερίδες ψηφοφόρων στις επικείμενες εκλογές...

Εν τω μεταξύ η Αστυνομία και οι υπαγόμενες σ' αυτήν μυστικές υπηρεσίες έδειξαν ότι θα έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να εντοπιστούν οι αυτουργοί του εγκλήματος. Αποτέλεσμα; Η σύλληψη μιας ηλικιωμένης γυναίκας στη Ζαχάρω για πρόκληση πυρκαγιάς ενώ μαγείρευε στην αυλή της, ενός Αλβανού μετανάστη που επαγγέλθηκε παραπλανητικά ότι είχε βάλει φωτιές με σκοπό να εκδικηθεί τους Έλληνες εργοδότες που τον είχαν κακομεταχειριστεί, αλλά και ενός 62χρονου με ψυχολογικά προβλήματα, παλιού στελέχους του ΠΑΣΟΚ ( σ.σ.: βρέθηκε επιτέλους ο ένοχος!), που συνελήφθη στην Αρεόπολη Λακωνίας και ο οποίος εξαναγκάστηκε, όπως αργότερα έγινε γνωστό, να ομολογήσει ότι ήταν ένας από τους εμπρηστές [ xviii ]...

Πολλοί άρχισαν να αναρωτιούνται μήπως στην περίπτωση αυτή η Αστυνομία δεν δρούσε κατ' ανάγκην με τη (γνωστή) ανικανότητά της, αλλά ίσως να της είχε ανατεθεί μια αποστολή θόλωσης των νερών...

Ο τραγικός επίλογος

Μέρα με τη μέρα, όσο βγαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία στη δημοσιότητα, καθίσταται ολοένα και πιο εμφανής ο «ύποπτος» ρόλος των τουριστικών καρτέλ σ' αυτήν την υπόθεση.

Όλη δε η Πελοπόννησος βοά πια ότι τουριστικά μπλοκ της Δ. Ευρώπης (και της Αμερικής), με τη συνεργασία Ελλήνων επιχειρηματικών αντιπροσώπων και την ανοχή ντόπιων πολιτικών, από καιρό προσπαθούν να μετατρέψουν την περιοχή τους σε τεράστιο τουριστικό θέρετρο για πλούσιους Ευρωπαίους (και Αμερικανούς) και τους κατοίκους της σε σερβιτόρους.

Αν όμως σκόπευαν να την αξιοποιήσουν, γιατί να φτάσουν στο σημείο να την... κάψουν;

Την απάντηση μας τη δίνει, πάλι, η ίδια η Πελοπόννησος, οι... ιθαγενείς της οποίας δεν έδειχναν και πολύ σύμφωνοι σ' ένα τέτοιο σχέδιο. Το μόνο που δεν ήθελαν οι Πελοποννήσιοι θα ήταν να ξυπνήσουν μια μέρα και να δουν εκποιημένη τη γη τους, κοψοχρονιά, σε μια πολυεθνική και τους εαυτούς τους σε ρόλο σύγχρονων ειλώτων.

Ασκήθηκαν λοιπόν πιέσεις - οικονομικές και άλλου τύπου. Κι αυτές όμως δεν απέδωσαν. Και όταν πια κρίθηκε ότι όλες οι προσπάθειες ναυάγησαν, ένα πράγμα μόνο φαινόταν ότι θα έσωζε τα σχέδια των «επενδυτών»: μια τυχαία πύρινη λαίλαπα...

Η οποία ήρθε.

Μέχρι στιγμής, τα ευρωαμερικανικά καρτέλ φαίνεται ότι έχουν πετύχει το στόχο τους: ερήμωσαν ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας.

Θα καταφέρουν να ερημώσουν και την υπόλοιπη χώρα;

Ο μόνος που μπορεί να απαντήσει σ' αυτό είναι ο ίδιος ο (πληγείς) λαός:

Θα ξαναπάρει στα χέρια του τη γη που του ανήκει ή θα παραδοθεί αμαχητί στις τουριστικές βιομηχανίες που έ-ρ-χ-ο-ν-τ-α-ι οσονούπω σε Ολυμπία, Ζαχάρω, Ταΰγετο και Πάρνωνα;

Αυτός θα αποφασίσει...



[i] Έτοιμος μέχρι το καλοκαίρι του 2011 ο αυτοκινητόδρομος Κορίνθου - Πατρών - Πύργου, GoWest.Gr, 24/7/07, http://www.gowest.gr/index2.php?option=com_content&task=view&id=9777...&Itemid=1585
[ii] Η ΝΔ θα θέσει τέλος στο «θέατρο» του ΠΑΣΟΚ για την Ιονία Οδό, Indymedia Athens, 27/8/07, http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=752934
[iii] Ο δρόμος μετακινείται, η λίμνη Καϊάφα όχι, Καθημερινή, 08/07/2007.
[iv] Δηλώσεις Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργου Σουφλιά για την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης για τη Βορειοδυτική Οδό Πελοποννήσου, 24/7/07, http://www.minenv.gr/.../2007-07-24.dilosis.g.souflia.gia.ypografi.symbasis.....doc
[v] Ιαματικές πηγές Καϊάφα, αναζητούνται. επενδυτές, Ριζοσπάστης, 15/4/2003.
[vi] Το έγκλημα με τις 18 τρύπες. Υστερία κατασκευής γηπέδων γκολφ στην Ελλάδα, Ελευθεροτυπία, 3/4/2005.
[vii] Τουρισμός για το Διεθνές Κεφάλαιο, Αριστερά! http://www.koel.gr/index2.php?option=com_content&task=view&id=964...&Itemid=34
[viii] 18 τρύπες σε ένα δάσος, Απηγανιάς: Αξιοποίηση ή Καταστροφή; Ελευθεροτυπία, 1/5/2005
[ix] Συνάντηση Σπ. Σπυρίδων με Διεθνή Επιχειρηματική Αντιπροσωπεία, Δελτίο τύπου, 21/08/2005.
[x] Αναγεννάται η Ολυμπία, Καθημερινή, 6/8/05.
[xi] Το έγκλημα με τις 18 τρύπες. Υστερία κατασκευής γηπέδων γκολφ στην Ελλάδα, Ελευθεροτυπία, 3/4/2005.
[xii] Αυτόθι.
[xiii] Αυτόθι.
[xiv] Ξενοδοχεία-Χωριά προς πώληση ή ενοικίαση, Καθημερινή, 3/5/2007.
[xv] Τι είναι η πατρίδα τους. Πωλείται όπως είναι κατοικημένο, Ελευθεροτυπία, 17/6/2007.
[xvi] Η υποκρισία με τα δάση - 30 εκατομμύρια ευρώ για τις «Προστατευόμενες Περιοχές» προσπάθησε να περικόψει το ΥΠΕΧΩΔΕ, Ελευθεροτυπία, 21/7/2007.
[xvii] Από τις υποσχέσεις Καραμανλή. στις αρρυθμίες Σουφλιά, Ελευθεροτυπία, 28/7/07.
[xviii] Ερωτήματα για τη σύλληψη 62χρονου στην Αρεόπολη για τις πυρκαγιές. In.gr, 30/8/07, http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=827585&lngDtrID=244






Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007

περί ασύμμετρων απειλών και άλλων δαιμονίων

ΣΤΟΙΧΕΙΟ 1

Μεγάλη σύμβαση της ΑΚΤΩΡ στη Μεσσηνία
Η Ελληνική Τεχνοδομική ΤΕΒ Α.Ε. προχώρησε μέσω της θυγατρικής της, Ακτωρ ΑΤΕ, στην υπογραφή σύμβασης με την «Τουριστικές Επιχειρήσεις Μεσσηνίας» (Τ.Ε. ΜΕΣ.) για την «Αποπεράτωση- Ολοκλήρωση για Λειτουργία του Εργου «NAVARINO RESORTS-NAVA-RINO DUNES» ΠΟΤΑ Μεσσηνίας (ΠΟΤΑ Ρωμανού)» στους Δήμους Γαργαλιάνων και Νέστορος του νομού Μεσσηνίας.
Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται συνολικά στο ποσό των 276.756.000 ευρώ (πλέον ΦΠΑ) και περιλαμβάνει τρία Επενδυτικά Σχέδια και ένα τέταρτο διακριτό τμήμα, που είναι τα εξής:
(α) Ξενοδοχειακή μονάδα 5 αστέρων, 769 κλινών και συνεδριακό κέντρο 1.175 θέσεων, συνολικού προϋπολογισμού 123.600.000 ευρώ (πλέον ΦΠΑ).
(β) Ξενοδοχειακή μονάδα 5 αστέρων, 1.114 κλινών και κέντρο θαλασσοθεραπείας δυναμικότητας 200 ατόμων ημερησίως, συνολικού προϋπολογισμού 128.200.000 ευρώ (πλέον ΦΠΑ).
(γ) Κατασκευή γηπέδου γκολφ 18 οπών, δυναμικότητας 260 παικτών ημερησίως, προϋπολογισμού 18.050.000 ευρώ (πλέον ΦΠΑ).
(δ) Κατασκευή λοιπών τεχνικών έργων που δεν περιλαμβάνονται στα πιο πάνω επενδυτικά σχέδια, προϋπολογισμού 6.906.000 ευρώ (πλέον ΦΠΑ).
Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, το έργο προβλέπεται να δοθεί σε πλήρη λειτουργία εντός του 2009.

(ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

ΣΤΟΙΧΕΙΟ 2

Στις 3-3-2006 η Νομαρχία Ευβοίας διακήρυξε την κατασκευή της περιφερειακής οδόυ ΡΑΠΤΑΙΟΙ – ΣΤΥΡΑ - ΠΟΡΤΟ ΛΑΦΙΑ.Στίς 4-4-2006 αρχίζουν τα πρώτα προβλήματα. Ο νομάρχης Ευβοίας κύριος Θανάσης Μπουραντάς ζητεί τη συμβολή της Νομικής Υπηρεσίας ώστε να αντιμετωπιστεί το υψηλό κόστος των απαλλοτριώσεων του έργου αναφέροντας οτι:"Το πρόβλημα των απαλλοτριώσεων είναι ιδιαίτερα σοβαρό, αφού από τις υψηλές τιμές έχουν ακυρωθεί ή έχουν παγώσει και άλλα έργα, που έχει στην ευθύνη του το Δημόσιο."Η σύμβαση του έργου τελικά υπογράφετε στις 6-6-2006. Ένα χρόνο μετά αρχίζουν να ορθώνονται εμπόδια στην κατασκευή τμήματος της οδού. Ορισμένοι κάτοικοι του οικισμού Καγκαδαίων (που ανήκει στο δήμο Στυραίων) προσφέυγουν στην δικαιοσύνη "μπλοκάροντας" την κατασκευή του δρόμου για περιβαντολογικούς λόγους. Ο κ. Μπουραντάς φανερά ανήσυχος και ενοχλημένος σε συνέντευξη τύπου που παραχωρεί στις 4-5-07 δηλώνει :" Κάνουμε έκκληση προς όλους και κυρίως στα μέσα ενημέρωσης να καυτηριάσουν αυτή την αυτοκαταστροφική μανία ορισμένων πολιτών".Την ίδια μέρα υπογραμμίζει μάλιστα στο eviorama.gr τον κίνδυνο να χαθεί το έργο λέγοντας χαρακτηριστικά:"όλα τα έργα που συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ολοκληρωθούν, τον επόμενο χρόνο, σε διαφορετική περίπτωση η Ευρωπαϊκή ένωση δεν θα διαθέσει τη δική της συμμετοχή που ανέρχεται στο 75% του κόστους του έργου."Στις 24-8-2007 η φωτιά ,για τρίτη φορά εφέτος, ξεκίνησε λίγα χιλιόμετρα πάνω από τον οικισμό Καγκαδαίων. Μερικές ημέρες μετά σταμάτησε την καταστροφική της μανία, κοντά στην περιοχή Πόρτο-Λάφια.

στοιχειο 3


Αντι-γκολφ

Εκτεταµένες επιπτώσεις στο περιβάλλον, θα υποστεί η Μεσσηνία κάτω από την µΠΟΤΑ του εφοπλιστή Κωνσταντακόπουλου.Τι σχέση µπορεί να έχουν µεταξύ τους ένας πρωθυπουργός, δύο εφοπλιστές, µια τσιµεντοβιοµηχανία, ένα µπαλάκι του γκολφ και το “νερό στ’ αυλάκι”; Η απάντηση στο ερώτηµα είναι η εξής: όταν το µπαλάκι του γκολφ κυλήσει για πρώτη φορά πάνω στη γη της Μεσσηνίας, τότε ο εφοπλιστής Κωνσταντακόπουλος -µε τη µεγάλη υποστήριξη που του παρείχε ο σηµερινός πρωθυπουργός Κ. Καραµανλής- θα έχει φτιάξει µια “βιοµηχανία” τουρισµού µε γήπεδα γκολφ και ξενοδοχεία, σε µια περιοχή όπου πριν από 35 χρόνια ο εφοπλιστής Καραγεώργης “ονειρευόταν” να δηµιουργήσει τσιµεντοβιοµηχανία, εργοστάσιο χρωµάτων, χαλυβουργεία και ναυπηγεία. Κι όταν κυλήσει το µπαλάκι ίσως να µην υπάρχει αρκετό νερό να κυλήσει στ’ αυλάκι... Τα γήπεδα γκολφ “τραβάνε” τεράστιες ποσότητες νερού και επιστήµονες υποστηρίζουν ότι η Μεσσηνία δεν ενδείκνυται για τέτοιες δραστηριότητες. Όπου βέβαια υπάρχει επιχειρηµατικό ενδιαφέρον υφίστανται και επιχειρήµατα του τύπου “όλα γίνονται” αλλά και µπόλικο παρασκήνιο, οικονοµικό και πολιτικό. Η Περιοχή Ολοκληρωµένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) Μεσσηνίας, όπως έχει βαφτιστεί η δηµιουργία γηπέδων γκολφ στην περιοχή, αποτελεί µία ακόµη περίπτωση επιχειρηµατικού ενδιαφέροντος “µε τα όλα της”.Πρωταγωνιστής στην ιστορία είναι ο εφοπλιστής Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ιδρυτής του οµίλου Costamare (µε στόλο 60 πλοίων µεταφοράς εµπορευµατοκιβωτίων), µέτοχος στην αεροπορική εταιρεία AEGEAN και όνοµα που “παίζει” ως πιθανός συνεργάτης των Κινέζων που θα εκµεταλλευτούν τα ελληνικά λιµάνια για τη µεταφορά των εµπορευµάτων τους στην Ευρώπη. Όνοµα πασίγνωστο δηλαδή στους επιχειρηµατικούς κύκλους, αλλά άγνωστο στους περισσότερους Έλληνες, τουλάχιστον µέχρι τον Απρίλιο του 2005, όταν ανέβηκε τα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίµου για να συναντήσει τον πρωθυπουργό. Το ενδιαφέρον στην ιστορία ήταν το αντικείµενο της συνάντησής τους: δεν αφορούσε την εφοπλιστική δραστηριότητα του επιχειρηµατία, αλλά τα επενδυτικά του σχέδια για τη Μεσσηνία, που τυγχάνει και τόπος καταγωγής του, τα οποία είχαν κολλήσει σε “γραφειοκρατικά ζητήµατα”. Είχε βέβαια φροντίσει ο ίδιος τέσσερις µήνες νωρίτερα να “απορρίψει δηµόσια” («Βήµα» 23/01/2005) την πρόσκληση της κυβέρνησης προς τους Έλληνες εφοπλιστές για επαναπατρισµό κεφαλαίων για επενδύσεις, “κάνοντας λόγο για σωρεία προβληµάτων και καθυστερήσεων που είναι ικανές να προκαλέσουν σοβαρές ζηµιές”, αναφερόµενος στα προβλήµατα που αντιµετώπιζε µε την ΠΟΤΑ. Από το Μέγαρο Μαξίµου φαίνεται ότι πήρε το πράσινο φως για την υλοποίηση των σχεδίων του, µε την υπόσχεση ότι θα “ξεκολλήσουν” τα θέµατα γραφειοκρατίας.Ο όρος ΠΟΤΑ εµφανίστηκε για πρώτη φορά στο νόµο 2545/1997. Επρόκειτο για ένα νόµο-πλαίσιο που έδινε τον ορισµό της ΠΟΤΑ και περιέγραφε ότι σ’ αυτού του τύπου τις επενδύσεις θα έπρεπε να συνδυάζονται διαφορετικές µορφές τουρισµού: ο κλασικός (ξενοδοχειακός) µε συνεδριακά κέντρα, γήπεδα, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.ά. Σκέψεις για δηµιουργία ΠΟΤΑ υπήρχαν και στην Κρήτη και στον Αστακό, αλλά τελικά µόνο αυτή της Μεσσηνίας προχώρησε. Το 2001 εκδόθηκε κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών Ανάπτυξης, Οικονοµίας και Χωροταξίας-Περιβάλλοντος, η οποία έθετε τους κανόνες και τις προϋποθέσεις για τρεις ΠΟΤΑ στην Μεσσηνία (Πύλου, Ρωµανού, Ρυζόµυλου), τις οποίες θα κατασκεύαζε η εταιρεία «Τουριστικές Επιχειρήσεις Μεσσηνίας ΑΕ» (ΤΕΜΕΣ ΑΕ) του εφοπλιστή Κωνσταντακόπουλου. Ο Κωνσταντακόπουλος διέθετε ήδη µεγάλες εκτάσεις στην περιοχή. Ο νόµος όµως του έδινε τη δυνατότητα να προχωρήσει και σε απαλλοτριώσεις εκτάσεων, καθώς ίσχυε για τις ΠΟΤΑ ό,τι ισχύει και για τις βιοµηχανικές περιοχές (ΒΗΠΕ): δηλαδή ότι, εφόσον η επένδυση πρόκειται να οφελήσει το δηµόσιο συµφέρον, µπορεί να κάνει και απαλλοτριώσεις, εάν φυσικά διαθέτει ο ίδιος ένα προκαθορισµένο -από το νόµο- ποσοστό της συνολικής έκτασης που απαιτείται για να γίνει η “βιοµηχανία”. Κάθε µια από τις ΠΟΤΑ της Μεσσηνίας θα έχει έκταση περίπου 1.400 στρέµµατα. Για την Πύλο και τον Ρωµανό η ώρα των απαλλοτριώσεων έφτασε τον περασµένο Αύγουστο, καθώς τότε το Μονοµελές Πρωτοδικείο Καλαµάτας εξέδωσε απόφαση (1180/2005) µε την οποία καθόρισε την τιµή µονάδος για τα ακίνητα (από 8 έως 30 ευρώ ανά τ.µ.). Στα µέσα Φεβρουαρίου του 2006 η ΤΕΜΕΣ απέστειλε εξώδικα στους ιδιοκτήτες των απαλλοτριωµένων στρεµµάτων να της αποδώσουν τα κτήµατα, µε την επισήµανση ότι αυτή έχει καταθέσει ήδη τα χρήµατα στο Ταµείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Παρόλο που το εξώδικο έδινε διορία δέκα ηµερών για την παράδοση των τίτλων ιδιοκτησίας, πληροφορούµαστε ότι µέχρι και τα µέσα Απριλίου κανείς από τους 40 ιδιοκτήτες που έλαβαν το σχετικό εξώδικο δεν είχε παραδώσει κτήµατα, αλλά ούτε και η εταιρεία προχώρησε σε αναγκαστική εκτέλεση της απόφασης, πιθανότατα επειδή περιµένει την έκδοση οικοδοµικών αδειών από τις αρµόδιες υπηρεσίες. Εκρεµµούν βέβαια και προσφυγές πέντε πολιτών - ιδιοκτητών ακινήτων στο Συµβούλιο της Επικρατείας, µε τις οποίες ζητούν την ακύρωση -και την αναστολή ενδιαµέσως µέχρι να βγει η οριστική απόφαση- της υπουργικής απόφασης που προβλέπει τις απαλλοτριώσεις.
σελίδα 1 από 2
(ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΑΛΕΡΑ)

ΣΤΟΙΧΕΙΟ 4

δειτε το χάρτη της δημοπρατηθείσας Ιονίας οδου(και όχι μόνον)στη διεύθυνση www.proxeirotetradio.blogspot.com

Υ.Γ στοιχειοθετώ στην ελληνική γλώσσα σημαίνει τεκμηριώνω,θεμελιώνω βάσει στοιχείων.