Δημοφιλείς αναρτήσεις

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

αναδημοσιευση

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
Το Σάββατο, 12/7/2008, πηγαίνοντας για μπάνιο, στη Σκύρο, βρέθηκα μπροστά σε μιά εξαιρετικά δυσάρεστη έκπληξη, διαπιστώνοντας οτι το σύννεφο στο βάθος δεν ήταν ακριβώς σύννεφο, αλλά πυκνός καπνός.
Ήταν καπνός από μεγάλη φωτιά στο πευκοδάσος που κάλυπτε το βόρειο κομμάτι του μικρού νησιού.
Και ήταν μεγάλη η φωτιά γιατί λίγα λεπτά αργότερα, μόλις βρέθηκα στην αμμουδιά της Καλαμίτσας, είδα τα πυροσβεστικά Canadair CL-415 να κατεβαίνουν στη θάλασσα γι’ ανεφοδιασμό, κι’ ήταν επτά (από τα 10 που διαθέτουμε!!!).
Αν και είχαν αρχίσει νωρίτερα τις ρίψεις, να μιλήσω μόνο γι’ αυτό που είδα:
Με τα μάτια μου, λοιπόν, τα έβλεπα, εξήμισι ώρες, να πηγαινοέρχονται σε κύκλους χτυπώντας το θηρίο που είχε ξυπνήσει απ’ το πρωί και κατάτρωγε το δάσος.
Ορμούσαν μέχρι που νύχτωσε, ξανά και ξανά, χωρίς ανάσα, χωρίς φαί, ακατούρητοι, ακούραστοι, χωρίς φόβο, πολεμώντας με τις μικρές τους υδάτινες λόγχες να γκρεμίσουν το θεόρατο καθεδρικό των πύρινων γλωσσών.
Δεν φοβήθηκαν ούτε όταν, κατά τις δύο το μεσημέρι, το τέρας σηκώθηκε όρθιο και ούρλιαξε τόσο δυνατά που ο καπνός του έφτασε στο Σούνιο.
Από κοντά πολέμαγαν και δυό ελικόπτερα, αυτά που είναι σαν τεράστιες ακρίδες, πολύ μικρά όμως στην άνιση μάχη.
Και δεν έφυγαν, παρά μόνο σαν νύχτωσε και δε βλέπανε άλλο.
Και απ’ τα χαράματα της Κυριακής ξανάρχισε ο πόλεμος.
Μέχρι που τελικά, νικήσανε.


ΤΕΧΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Όσες ώρες τα έβλεπα, τα Canadair γύριζαν σε κύκλους των οκτώμισι λεπτών (άντε πες εννέα), δηλαδή έκαναν τουλάχιστον 43 ρίψεις το καθένα.
Με 5,5 τόνους νερό περίπου σε κάθε ρίψη κουβάλησαν και έριξαν στη φωτιά τουλάχιστον 236 τόνους νερού το καθένα.
Και συνολικά ρίξανε, όσο τα έβλεπα εγώ, πάνω από 1655 τόνους νερού.
Οι 43 ρίψεις αντιστοιχούν σε όσες απο / προσγειώσεις κάνει ένα πλήρωμα Boeing 747 σε 6 μήνες, αν δεν κάνω λάθος.
Η μέγιστη ταχύτητα των CL-415 είναι 375 km/h (λίγο πιο γρήγορα από Formula 1), ενώ όταν κάνουν ρίψη, πετούν (?) με 195 km/h (πιο αργά οπό την τελική του οικογενειακού μας αυτοκινήτου).
Το κάθε πλήρωμα αποτελείται από δύο άτομα που ανήκουν στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.


ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Είναι πιλότοι, αλλά όχι τέτοιοι πιλότοι

Είναι στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά όχι σ’ αυτήν την Πολεμική Αεροπορία

Εχουν τελική μεγαλύτερη από Formula 1, αλλά δεν οδηγούν Formula 1.

Και δεν έχει βέβαια, καμία σχέση ο μισθός τους με αυτόν των πιλότων της Formula 1!


Δεν πετούν σε ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, πετούν μέσα σε καπνό και φλόγες.
Οι σμαραγδένιες θάλασσες, που κολυμπάμε εμείς που «βλέπουμε» είναι νερό για να σβήσει η φωτιά

Όταν, όταν και αν, τελειώσουν και γυρίσουν στην Ελευσίνα δεν τους περιμένει κανείς.

Δεν απεργούν. Ποτέ!

Δεν επιτρέπεται να είναι ευρύπυγοι, άρα δεν συνδικαλίζονται.

Δεν είναι αρμόδιοι, άρα είναι υπεύθυνοι.

Δεν φορούν φανταχτερές στολές και δεν εμφανίζονται ποτέ σε κανάλια.

Η γειτονιά τους ξέρει μόνο οτι δουλεύουν (!) στην Αεροπορία.

Δεν θα αναφερθεί ποτέ κανείς γι’ αυτούς με το μικρό τους όνομα.

Ούτε με το επίθετο, διότι

είναι ανώνυμοι!!!

Νομίζω όμως, οτι θυμάμαι κάποιους αριθμούς:
2049
2044
2054
2053
2050
2052
2051


ΕΥΧΗ
Την έχει κάνει η γιαγιά μου:
«Γεια στα χεράκια σας παλικάρια μου»
και,
«Να σας χαίρεται η μανούλα σας λεβέντες μου»
Και η γυναίκα σας και τα παιδιά σας κι εμείς
οι κολυμβητές, οι παρατηρητές, οι αμέτοχοι,
οι ευγνώμονες

Υ.Γ. Σαν παρατηρητής, κολυμβητής, αμέτοχος και θλιβερά ανίκανος, έσφιγγα ασυναίσθητα τις γροθιές μου όταν οι πιλότοι πίεζαν (και ίσως με τα ίδια τους τα χέρια τους τραβούσαν) τα CL-415, να σηκωθούν φορτωμένα, βογκώντας από την Καλαμίτσα.
Ο ήχος από τους P&W, που αγωνίζονταν να ισορροπήσουν τα αεροπλανάκια που κλυδωνίζονταν στο δυνατό Βοριά δεν είχε τίποτα το ηρωικό, το φαντασμαγορικό, τέλος πάντων!

- Γιαγιά, οι άγγελοι έχουν φτερά;
- Έχουν, αγόρι μου.
- Γιαγιά, οι άγγελοι έχουν ονόματα;
- Έχουν αγόρι μου.
- Και πώς τους λένε:
- 2049, 2044, 2054, 2053, 2050, 2052, 2051.

το έλαβα ως μηνυμα και μου αρεσε πολυ και ενιωσα την αναγκη να το μοιραστουμε.αξιζει νομιζω.

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

στην ιδανικη πολιτεια....

επιθεση αρκουδας χθες στη φλωρινα,η αρκουδα ηθελε να φαει καλαμποκι,ο 70χρονος που δεχθηκε την επιθεση στο νοσοκομειο.περιεκτικα και λιτα η ειδηση απο τον ημερησιο τυπο.
συνειρμικα μου ερχονται στο μυαλο οι εικονες που προβληθηκαν απο την τηλεοραση μια βδομαδα πριν και αφορουσαν την καταστροφη που υπεστησαν περιοχες της χαλκιδικης απο το χαλαζι που κατεστρεψε τις καλλιεργειές τους,τις ελιες τα οπωροφορα.μου ερχονται στη μνημη σωροι απο αχλαδια κατεστραμενα που ασφαλως θα κατέληγαν σε χωματερες.τονοι οπωροφορων για αποκομιδη.και σκεφτομαι:σε ενα κρατος οργανωμενο,με ευαισθησιες και σεβασμο στο περιβαλλον,ποσο θα κοστιζε να παρουν τα φρουτα αυτα και να τα ριξουν στις περιοχες που ενδημουν οι εναπομεινασες ελληνικες αρκουδες!γνωριζουν το ακριβες στιγμα τους,ο "αρκτουρος" εχει τοποθετησει μικροτσιπ σε αρκετες καιγνωριζει επακριβώς τη θεση,την πορεια,τις διαδρομες τους,οι περισσοτερες απ αυτες βρισκονται στη βάλια κάλντα ,στα γρεβενα.με μια τετοια κινηση ,τοσο απλη,τοσο ανωδυνη εξασφαλιζουμε την ισορροπια της πανιδας και δεν θα αναγκαζονται οι αρκουδες να επιτιθενται για να βρουν τροφη.με μια τετοια κινηση διαχειριζομαστε με σεβασμο το περιβαλλον καιτην ζωη σε ολες τις εκφανσεις της.Λέμε..σε μια ιδανικη πολιτεια.Θα μου πειτε ας κλεισουν πρωτα τα λατομεια στο μαρκοπουλο απ τα οποια ξεκινησε και η τελευταια φωτια στην περιοχη και εναντιον των οποιων υπαρχουν τοσες εισαγγελικες αποφασεις.Ας γινει πρωτα η αναδασωση στην πεντελη,ας διαχειριστουμε οπως πρεπει τα κοκινα ελαφια της παρνηθας που κατεβαινουν στο κριονερι ζητωντας τροφη,ας......

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008

μάθημα αξιοπρέπειας

«Θέλω να ευχαριστήσω τους έλληνες πολίτες για τη στήριξή τους, τους γιατρούς που με βοήθησαν, την αστυνομία…. έχετε μια πανέμορφη χώρα με σπουδαίο πολιτισμό. είστε αξιαγάπητοι άνθρωποι. αυτό ήταν ένα ατυχές περιστατικό….»
Μόνο που τον πολιτισμό μας τον δίδαξες εσύ, κύριε Α.ΖΑΜΙΤ, χθες με τη στάση και τη δήλωσή σου μέσα από τον υπέρτατο πόνο που μπορεί να νιώσει άνθρωπος σάυτην τη ζωή. Μας έκανες να ανατριχιάσουμε, να ντραπούμε, να προβληματιστούμε πάνω στις έννοιες «πολιτισμός»», «αξιοπρέπεια» και ακόμη μια φορά να αναρωτηθούμε αν πέρα από αυτά που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έχουμε κάτι άλλο να προσφέρουμε σε όλους αυτούς που ξεκινάνε από τις μακρινές τους πατρίδες για να ρουφήξουν μια στάλα ήλιο και γαλάζιο ουρανό…ντραπήκαμε , βαθιά, μέχρι το κόκαλο γιατί δεν ούρλιαξες,δεν ξεστόμισες με κατάρες την οργή σου, δεν ζήτησες επί πίνακι την κεφαλή όλων μας,κι αυτών που συνέθλιψαν το κρανίο του παιδιού σου και όλων των υπολοίπων που ανεχόμαστε μια τέτοια πατρίδα πρωτογονισμού και βαρβαρότητας.Μας δίδαξες πολιτισμό, εσύ που ήρθες από την άλλη πλευρά του πλανήτη για να αποσυνδέσεις το μηχάνημα που κρατά ζωντανό τον κλινικά νεκρό γιο σου,να τον δεις για τελευταία φορά,και αυτή η αξιοπρέπεια σου μέσα από τα αυλάκια του υγρού σου προσώπου μας τρύπησε κατευθειαν στην καρδιά……