Δημοφιλείς αναρτήσεις

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ...


Όπως ανέφεραν προ ημερών οι ειδήσεις, η ΕΕ εξέδωσε ένα ψήφισμα για όλες τις
μεσογειακές χώρες που επλήγησαν από φωτιές, να δεσμευτούν ότι τα δάση που κάηκαν
θα ξαναγίνουν δάση, διότι αυτό αφορά ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ
ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ. Το ψήφισμα υπεγράφη από τις αντιπροσωπείες όλων των Μεσογειακών χωρών ( Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία,Πορτογαλία) και όλων των παρατάξεων... εκτός μίας.

Guess who?... Ο κ. Ρουσόπουλος είπε ως δικαιολογία ότι αυτό είναι παρέμβαση στο Σύνταγμα της Χώρας βλέπε Άρθρο 24, περί 'δασικών εκτάσεων και δασών' !!...

Εκτός, αυτού, προχτές οι ειδήσεις ακόμα και των κρατικών καναλιών ανέφεραν ότι 2.000 και πλέον στρέμματα στη Ζαχάρω 'παραχωρήθηκαν για ήπια τουριστική ανάπτυξη' σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.

Οφείλουμε να δείξουμε σε όλα τα κόμματα ότι δεν είμαστε σύμφωνοι και ότι δεν
αδιαφορούμε: υπογράψτε το petition για την προστασία των δασών.

Οι τωρινές 202.700 υπογραφές είναι πάρα πολύ λίγες - οφείλουμε να τις κάνουμε
2.000.000, αφού η αίτηση αυτή θα σταλεί στη Βουλή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
αλλά και στον ΟΗΕ.

www.petitiononline.com/forestgr/

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ!

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

οταν η μνημη εξασθενει...









































γι αυτο η ανθρωποτητα δε συγχωρει ...γι αυτο οι διαδηλωσεις και η κατα κραυγη απ'ολο τον πολιτισμενο κοσμο...γιατι αυτοι δεν επιτρεπεται να αναπαραγουν τη βαρβαροτητα,γιατι επρεπε να ειχαν μαθει και να ησαν πρωτεργάτες της ειρηνης και στυλοβατες του ανθρωπισμου,ενος ανθρωπισμου που δεν κανει διακρισεις,δε γνωριζει σημαιες και χρωματα.γι αυτο δεν τους συγχωρουμε .και με ολη τη δυναμη της ψυχης μας τους καταδικαζουμε.

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

με προβληματιζει...

επιτελους τελειωσε η σφαγή στη Γάζα.με τα γνωστα θύματα,τους κατα συρροην θύτες και το γνωστο παρασκηνιο.Με το που αναγγελθηκε στις 18 Γεναρη η απαρχη των συνομιλιων και αχνοφεγγε η ελπιδα τερματισμου δεν σας κρυβω οτι ενιωσα πολυ μ...μην πω τη λέξη.Αρχισα να εχω κρισεις αυτοσυνειδησιας και εκανα την αυτοκριτικη μου.Μα τοσο χαζη ειμαι εγω και τοσο ξυπνιοι οι πολιτικοι αναλυτες,και δη οι αμερικανοι,τι επιστημη εινα αυτη ρε αδελφε και περα απο την επιστημονικη επαρκεια παρεχει και το προσον της διορασης ή ειναι κληρονομικο ταλέντο΄?ειμαστε τοσο μ......όλοι εμεις οι αποφοιτοι των άλλων πανεπιστημιων και αυτοι ειναι τοσο ψαγμενοι που απο την πρωτη ημερα των εχθροπραξιων,του εγκληματος εν ψυχρω εννοω στη λωριδα της Γάζας ,φωναζαν πως μεχρι την ορκομωσια του Ομπαμα θα συνεχιστει η σφαγή.Δεν θα επιτρεψει ο νεος προεδρος να γινει η φιεστα υπο τη σκια του πολεμου στη Γαζα.Δηλαδη μιλαμε για σφαγη κατα παραγγελια,χρονοδιαγραμμα,δραση ,ολα κομπλέ,προκατ,με χαρτι και μολυβι σχεδιασμενα.μεχρι την ορκομωσια ομως..τη μερα της μεγαλης γιορτης ο πλανητης πρεπει να φοραει τα γιορτινα του,τα πυροτεχνηματα δεν πρεπει να τα μπερδεψουμε με τις βομβες φωσφορου,πρεπει να μιλησουμε για ειρηνη στο ιρακ,στο αφγανισταν ,θα κλεισουμε το Γκουανταναμο και πρεπει να μας πιστεψουν...
18 γεναρη σταματησε η σφαγη.δυο μερες πριν την αναληψη καθηκοντων του νεου προεδρου...ειμαστε τοσο μ.... ?

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

είδα την Μήδεια του παπαιωάννου. θεωρώ πως ο άνθρωπος αυτός είναι με μια κουβέντα «ιδιοφυία.» .Με εξέπληξε ο τρόπος σύλληψης και απόδοσης του έργου, ενός έργου που δεν είναι κι εύκολο να αποδοθεί από έναν άνδρα .Και ο καραγατσης στη “μεγάλη χιμαιρα”καταπιαστηκε με αυτό το ξέσκισμα ψυχής της ερωτευμένης μάνας που τελικά με τραγικό τρόπο υπερνικά ο έρωτας του μητρικού φίλτρου και θολώνει το νου και φάνηκε η δυσκολία της προσεγγισης .Ήξερα πως δεν πήγαινα να δω τραγωδία, πήγα να δω τον τρόπο που αποδίδει με κίνηση και ήχο πράξεις και συναισθήματα και ομολογώ με συγκλόνισε .με εμφανείς τις επιρροές από το μεγάλο δασκαλο του τον Τσαρούχη είναι εκπληκτικός ο τρόπος που διαχειρίζεται το ανθρώπινο σώμα, ο τρόπος που αποδίδει με το σωμα και την κινηση τα συναισθήματα ,τις εσωτερικές συγκρούσεις, τα εσώτερα παρασκήνια, πώς παντρεύει την παράδοση, την ελληνικότητα με το σήμερα και την κάνει διαχρονικότητα, πώς δένει τη ζωγραφική με το χορό, πώς συμπυκνώνει μέσα σε ένα έργο όλες μαζι τις τέχνες και τελικώς παράγει ποίηση.
Συγχαρητήρια σε αυτόν τον Έλληνα που μας κάνει να νιώθουμε τόσο περήφανοι και και τιμά την ελληνικότητα και την παράδοση. Απλώς ένιωσα την ανάγκη να εκφράσω ένα έντυπο χειροκρότημα.

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

στη λωριδα της Γάζας

Διάβαζα το « μέσα από την κόλαση των θαλάμων αερίων» , των εκδόσεων Πατάκη. ενδιαφέρον βιβλίο .αφορά τη βιωματική εμπειρία ενός εβραίου επιζησαντα από τους θαλάμους αερίων Το παράτησα όμως . Αργότερα ίσως το συνεχίσω. Τώρα όμως ,όσο στη λωρίδα της Γάζας οι εβραίοι συνεχίζουν να σπέρνουν τον τρόμο και το θάνατο στους αμάχους δεν μπορώ ούτε να το βλέπω. Δεν μπορώ να δεχτώ πώς ένας λαός που έζησε τη φρίκη ενός Άουσβιτς, ενός Νταχάου ,που εδώ και 60 χρόνια συνεχίζει να καταγγέλλει-και καλά κάνει-το έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος του ανθρώπου ,που έχει πάρει τεράστιες αποζημιώσεις για το κακό που υπέστησαν ως έθνος-και καλώς τα πήραν- αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι να γίνονται τώρα δήμιοι ,θύτες αμάχων καταστρατηγώντας κάθε έννοια δικαίου και διεθνούς νομιμότητας.

Και ενώ η διεθνής αμνηστία και οι άλλες; Ανθρωπιστικές οργανώσεις αγωνίζονται για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κανείς στην παγκόσμια κοινότητα, σε αυτό το περίφημο πλανητικό χωριό δεν μιλάει για την τεράστια φυλακή που όλοι τη γνωρίζουν με το άλλο της όνομα ,το light, «λωρίδα της Γαζας» .Βέβαια δεν μας εκπλήσσει η επιλεκτική μνήμη της ανθρωπότητας γιατί και για το Ιρακ είχε ξεχάσει το εμπάργκο στα φάρμακα ,τις παιδικές τροφές και σιωπούσε ο πλανήτης όταν επί δεκαετίες πέθαιναν τα παιδιά του Ιράκ χωρίς εμβόλια, χωρίς τροφή.
Και είναι πιθανον όλα αυτά να γινονται για λόγους ψηφοθηρίας εν οψει των επικείμενων εκλογών στο Ισραήλ.
Και αμέσως μετά τα πλάνα από τη λωρίδα της Γάζας να δείχνουν οι τηλεοράσεις το ζευγάρι να χορεύει στους πάγους υπό το φως πυροτεχνημάτων στην Νεα υορκη,κι όχι μόνον. και το φως από τα πυροτεχνήματα να καλύπτει τις εκρήξεις στη Γάζα και η Παλαιστίνια να δηλώνει στο γυαλι « το έχουμε πάρει απόφαση ή από πείνα θα πεθάνουμε ή από σφαίρες.
Δεν χωράει το μυαλό μου τόση φρίκη, πόσα πια πρέπει να γίνουν για να ξυπνήσει αυτός ο πλανήτης ,να βγάλει τις μεταξωτές παντόφλες και να κατέβει στα χαρακώματα διεκδικώντας σεβασμό στον άνθρωπο, σεβασμό στη νοημοσύνη μας, στο δικαίωμα να ονειρευόμαστε ξύπνιοι ,να νιώσουμε χαρά χωρίς ηρεμιστικά, να γελάμε χωρίς αλκοολ, να αγαπήσουμε κι εμείς που δεν είμαστε πλέον παιδιά. Πόσα ακόμη πρέπει να γίνουν…..