Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
1 Οι πύλες της φωτιάς (Στίβεν Πρεσφιλντ εκδ.πατάκη) 2 Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου (Παντελής καλιότσος εκδ.πατάκη) 3 Η άτροπος (Μαρία Σκια...
-
βιντεο http://sector.yweb.sk/Zeitgeist.Remastered.Edition.2007.DVDRip.XviD.torrent ">στη διευθυνση manoss40.blogspot.com/διδονται λε...
-
η κυπρος δεν είναι μόνο οι εκπληκτικές της παραλίες,δεν είναι μόνο τα παραδοσιακά της χωριά που έχουν άρωμα αυθεντικής Ελλάδας ,της ελλάδας ...
-
Το χωριό Λιβίσι, μερικά χιλιόμετρα από την παλιά Μάκρη, στις νότιες ακτές του Αιγαίου ,το “χωριό φάντασμα”. Δέκα χιλιόμετρα είναι η απόστασ...
-
Μέσα σε τρεις ημέρες μαθαίνεις την ύλη μιας ολόκληρης χρονιάς λένε δάσκαλοι και μαθητές σ΄ ένα σχολείο στη Βορειοανατολική Αγγλία, οι οποίοι...
-
το θεμα της εκθεσης ηταν ξεκαθαρο,βατο,απο τα αναμενομενα. Οσον αφορα την αναπτυξη του υπαρχει ακριβώς αναπτυγμενο στο πρασινο βιβλιο του Πα...
-
ηταν καποτε μια πινελια στην αγκαλια του αιγαίου,ευλογημενη γη,εύφορη, αρχοντισσα. Αερας ανατολης ανάμικτος με άρωμα ευρώπης. Αριστοκράτες...
-
αυγουστιατικο φεγγαρι στη Χιο,με φοντο την ιωνικη γη.Τετοιες μερες ήταν ματωμενο,τετοιες μερες κοκινιζε οχι μονο απο το αιμα,αλλα απο ντροπη...
-
κομματι απο τη μεγαλυτερη σωζομενη νεκροπολη του κοσμου,2ος π.Χ αιων-50ς μ.Χ,Ιεράπολη ναος εισοδιων θεοτοκου στα Αλατσατα,τζαμι τωρα,οποτε ε...
-
Πρόσβαση του υποψήφιου στο γραπτό του Απόφαση Διοικητικού Εφετείου ύστερα από προσφυγή κατά της Πυροσβεστικής Της Ιωαννας Μανδρου Με γνώμον...
Τρίτη 31 Αυγούστου 2010
Της Αννας Δαµιανίδη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 30 Αυγούστου 2010
Είναι δύσκολο να επισκεφθείς τη Σµύρνη, ένα µέρος τόσο βαριά φορτισµένο. Η αίσθηση της απώλειας στην ελληνική συνείδηση την έχει πάει πολύ µακρύτερα από χίλια µύρια κύµατα µακριά κι ακόµα παραπέρα. Κάτι σαν έλξη και απώθηση µαζί στέλνει τα παράλια της Μικρασίας σε άλλον πλανήτη.
Ωστόσο είναι εύκολο να επισκεφθείς τη Σµύρνη.
Υπάρχει µια πτήση εδώ κι ένα µήνα, απευθείας από Αθήνα, και σε σαράντα λεπτά είσαι εκεί. Φτάνεις σε µια πόλη µε το ίδιο κλίµα, δηλαδή ζεστή, που έχει όµως µια µεγάλη παραλία να σε περιµένει µόλις ο ήλιος πέσει. Είναι δέκα χρόνια τώρα, µας είπε η ξεναγός, που η παραλία αυτή διαπλατύνθηκε κι έχουν τα σπίτια µπροστά τους, µετά τον χώρο για πάρκινγκ, µια µεγάλη διπλή λεωφόρο µε νησίδα, ύστερα παρτέρι γκαζόν όπου κάνουν πικνίκ µε τις κουβέρτες τους, ύστερα πεζόδροµο για βόλτες, τραπεζάκια καφενείων, πάγκους µικροπωλητών, χάζι µεγαλοπρεπές. Οι ψαράδες ρίχνουν πετονιές, κι αν δεν έχεις µπορείς να αγοράσεις, οι πλανόδιοι πουλάνε νερό παγωµένο, «οθωµανικό µατζούνι» (µια µαλακιά καραµέλα που την τυλίγουν σε ξυλάκι), φραγκόσυκα που τα καθαρίζουν επιδέξια επιτόπου µε µισό ευρώ το ένα, µύδια µε λεµόνι, πασατέµπο, φωσφορίζοντα παιχνίδια κι ό,τι άλλο µπορείτε να φανταστείτε.
Την πρώτη µας νύχτα στη Σµύρνη, εκεί που ρωτούσαµε τον δρόµο σε έναν ταξιτζή, σταµάτησε ένα γιωταχί µε δυο κοπέλες µέσα, δυο µοντέρνες αγγλοµαθείς επιχειρηµατίες και προσφέρθηκαν να µας πάνε εκεί όπου θέλαµε. Ηµασταν τέσσερις γυναίκες, άδειασαν αστραπιαία το πίσω κάθισµα και στριµωχτήκαµε όλες, κάναµε τη βόλτα στην παραλιακή και µας άφησαν στο Ασανσέρ.
Πώς να σας ευχαριστήσουµε; ρωτά η ξαδέρφη µου.
Τεσεκιούρ εντερίµ, λέει η οδηγός µέσα στα γέλια.
Κι έτσι έµαθε την πρώτη της τούρκικη λέξη.
Όσον αφορα το αναλώσιμο κείμενο της 30 ης Αυγούστου θα ήθελα να απαντησω πως εν μεσω Αυγούστου το να παει κανείς στη Σμυρνη ,και κουβαλώντας ένα επίθετο σε –ίδης,το τελευταίο που θα μπορουσε να δει και να εντυπωσιαστει,για να το γραψει κιόλας,είναι η διαπλατυνση της προκυμαιας και τα ..μυδια με λεμονι που πωλουσαν. Πηγα κι εγω ,και ομολογω πως δε θυμαμαι τα φραγγοσυκα που καθαριζαν αλλα τα εκπληκτικα ελληνικα αρχοντικα,την ευαγγελική Σχολη,το διοικητήριο,το πανεπιστημιο του Καραθεοδωρη κι όταν μαλιστα είναι Αυγουστος την προκυμαια τη βλεπεις αλλιώς, το μυαλο σου ξεφευγει και περιπλανιέται στο περιφημο «κε» που τέτοιες μερες 88 χρονια πριν παιχτηκε ένα από τα μεγαλύτερα δράματα της νεότερης ιστορίας ..Χιλιογραμμενα,χιλιοειπωμενα με κάθε τρόπο,οι φωτογραφίες της προκυμαίας και της Σμύρνης που καίγεται έχουν στοιχειώσει το μυαλό και την ψυχή μας από τα παιδικά μας χρόνια.. και πίσω από αυτην την παραλια "που διαπλατυνθηκε" υπαρχουν δεκαδες αρχοντικα αφημενα με τη σκονη του χρονου και τη μαυριλα της μεγαλης φωτιάς που σου σπρωχνουν τη μνημη σε αναποφευκτους συνειρμους…Ειδικα όταν το επιθετό σου είναι σε –ιδης ή –αδης….
Τεσεκιουρ εντερίμ…για ποιο πράγμα;
Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010
αυγουστιατικο φεγγαρι....
αυγουστιατικο φεγγαρι στη Χιο,με φοντο την ιωνικη γη.Τετοιες μερες ήταν ματωμενο,τετοιες μερες κοκινιζε οχι μονο απο το αιμα,αλλα απο ντροπη,τετοιες μερες... "στοιβαζονταν τα γυναικοπαιδα στην προκυμαια και απο τα αμερικανικα καραβια ριχναν προβολεις στην προκυμαια για να αποτρεψουν τους βιασμους και τις σφαγες των αμαχων"..άντρες στρατευσιμης ηλικιας δεν υπήρχαν,τους ειχαν μαζεψει ομηρους 'όμηρος κι ο Ομηρος και τον κρατουν ακομη",οπως γραφει κι ο φιλος μου ο ποιητής...
Στην Κυπρο. έμαθα ,το πρωτο δεκαημερο του Σεπτεμβρη έχουν αφιερωμα στη μεγαλυτερη γενοκτονια του 20ου αιώνα,ετσι για να θυμομαστε γιατι η μνημη δε γεννα μονο πόνο,η μνημη ειναι ο δάσκαλος της ιστοριας,με σκαμπιλι πολλες φορες,με χαρακιες κατω απο το πετσι....Γιατι στην Κύπρο μπορουν να αναγνωριζουν τον πονο,εχουν τις ιδιες χαρακιες νωπές,στα σχολεια της υπολοιπης Ελλαδας παραλιγο να διδασκαμε στα παιδια για "συνωστισμο",παραλιγο...
"Οι δημοσιογράφοι των ξένων εφημερίδων μετέδιδαν μέσω των ανταποκριτών τους:«Με κάρα, γαϊδούρια, άλογα, αραμπάδες, με κάθε είδους τροχοφόρο, άλλοι στους ώμους, μικροί και μεγάλοι, οικογένειες ολόκληρες τούρκων κουβαλούσαν ανενόχλητοι τα κλοπιμαία, παράνομο καρπό της λεηλασίας τους». Το τρίπτυχο δράμα βιασμών, σφαγών, λεηλασιών, κορυφώθηκε τη νύκτα της 31ης Αυγούστου ξημερώνοντας η αποφράδα της 1ης Σεπτεμβρίου. Στη λαϊκή συνοικία τη λεγόμενη Τεπετζίκι σφάχτηκαν 300 γυναίκες, 80 νήπια, 550 άνδρες από τους αιμοβόρους γκρίζους λύκους, από τσέτες και ζεμπέκηδες δηλ. τους άτακτους του τουρκικού στρατού πού αποτελούν την εγκληματική πρωτοπορία σ' επιθετικούς καιρούς. Και συμπληρώνει τους ανήσυχους δημοσιογράφους ο ιστορικός: «Στη συνοικίαν του Αγίου Κωνσταντίνου διεπράχθησαν φρικαλέα εγκλήματα από τους τσέτες. Στην εκκλησία μέσα της Μυρτιδιώτισσας στο Μερσινλή στραγγαλίσθηκαν δεκάδες κορίτσια ενώ στρατιώτες αποπατούσαν πάνω στην Αγία Τράπεζα. Πτώματα επί πτωμάτων στοιβάχθηκαν και σχημάτισαν σορούς το Οινοπνευματοποιείο του Πανάρετου και συγκεκριμένα στη συνοικία του αγίου Βουκόλου (τ' όνομα παρμένο από τον άγιο μαθητή του αποστολικού πατέρα και πρώτου της Σμύρνης μάρτυρα ιεράρχη Πολύκαρπού) είχαν καταφύγει εκατοντάδες γυναικόπαιδα και κτυπήθηκαν εκεί μέσα με όλμους και χειροβομβίδες.
«Σε όλη την ευρύτερη παραλιακή ζώνη της Σμύρνης από το Κοκάργιαλι έως το Κορδελιό και σε μήκος 30 χιλιομέτρων οι Τούρκοι επιδόθηκαν σε γενική σφαγή των Ελλήνων κατοίκων και προσφύγων. Ολόκληρες οικογένειες εκτελούντο εν ψυχρώ».
«Στα προάστια Αγία Τριάδα και Πετρωτά, οι κάτοικοι βρήκαν τραγικό θάνατο εντός των εκκλησιών, στις οποίες είχαν καταφύγει. Στη συνοικία Τεπετζίκι οι Τούρκοι εκτέλεσαν περισσότερες από 300 γυναίκες και 66 βρέφη.»
«Ο Γάλλος συγγραφέας Ρενέ Πουώ κατέγραψε μαρτυρίες συμπατριωτών του, οι οποίοι έκαναν λόγο για αποκεφαλισμένα σώματα μικρών παιδιών γύρω από την αρμενική μητρόπολη του Αγίου Στεφάνου.»
«Ο Αγγλος Ρόυ Τρέλοαρ, αντιπρόσωπος μεγάλης βρετανικής εταιρίας στην Σμύρνη κατέθεσε ενδεικτικά ότι από τα πεταμένα στους δρόμους πτώματα, η νοσογόνος δυσοσμία ήταν τόσο ανυπόφορη, ώστε ήταν αδύνατο να πλησιάσει κανείς στις Αρμενικές γειτονιές.»
«Αλλά, και στην προκυμαία η κατάσταση που επικρατούσε ήταν φρικώδης. Ιδιαίτερα ατιμωτική υπήρξε η μεταχείριση από τους Τούρκους των Ελλήνων αξιωματικών και οπλιτών, οι οποίοι τους υποχρέωναν να καθαρίζουν γυμνοί την προκυμαία. Οι ταλαιπωρίες τους διήρκεσαν πολλές ημέρες, ενώ αρκετοί από αυτούς θανατώθηκαν με απαγχονισμό»................
ευτυχώς που υπαρχει το κεντρο μικρασιατικών σπουδων,κυδαθηναιων 11,ευτυχώς που υπαρχει τροπος να σώσουμε την αληθεια,ευτυχώς που υπαρχουν τα blogs, η πεμπτουσια της δημοκρατιας και το δημοσιο βημα που μπορει ο καθενας να βγαζει τα σώψυχά του και να ντυνει τα σπαραγματα του με λεξεις....τουλάχιστον
Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010
ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...
αρχαια διάσπαρτα στη Σιδη,ντεκορ στο μπαρ "apollo"
αρχαια διπλα στην καφετερια,στη Σιδη,ετσι χυμα,οταν δεν ειναι δικα σου δεν τα "στιμέρνεις" που λεγαν και οι παππουδες μας απο τη Σμυρνη...
η αγορα,το σταδιο,τα λουτρα,το θεατρο, η ακροπολη έχουν πατριδα,εχουν ιστορια,εχουν καταγωγη,ναι αρχαια ελλαδα........αποσιωπωντας το δεν αλλαζεις το παρελθον, η γλωσσα ακομη μια φορα "μίτος" που οδηγει στην αλήθεια.
η παραπανω επιγραφη-μεγεθυμενη- έξω απο ενα μαγαζι-"μπαρ" που πουλαει γιαουρτι,στο δρομο απο καππαδοκια-ιεραπολη.η γραφη -κραυγη χτυπαει το ματι,τρυπαει την ψυχη.ντυμενη στο κοκκινο,με ξενα ρουχα...
Φαίδων Χατζάκης Αντίβαρο, Μάιος 2007
αν δεν τα έβλεπα με τα ματια μου δεν θα τα πιστευα. Μουσειο Ατταλειας,εξ ορισμου το μουσειο ειναι ο ναος της ιστοριας.τα αγαλματα της Αθηνας,του Απολλωνα,χωρις αναφορα πατροτητας και ιστορικη τεκμηριωση,σκετο,"αρχαιοι θεοι",πεπλο,ιματιο,χιτωνας"αρχαια ενδυματα"τίνος; αμφορεις,πυξιδες,σκυφοι,"αρχαια κεραμικα" τίνος;πού;ποιος τα έφτιαξε,ποιος τα χρησιμοποιούσε; το όλο πνευμα ειναι αυτο,απουσια ιστοριας,απουσια τεκμηριωσης.Γιατι;Επειδη...που πληγωνουν ..οπως και το άγαλμα του Ηροδοτου στην Αλικαρνασσο,με μοναδικη αναφορα το πότε έζησε,κι αυτος δικος τους; ολοι δικοι τους,οπως κι ο Ομηρος..Ιλιαδα εγραψε και Οδυσσεια και οχι χοτζιαδα,τον Οδυσσεα ύμνησε,ευτυχώς που το βασιλειο του ηταν στο Ιονιο γιατι αν ηταν στο Αιγαιο κι αυτος θα αμφισβητειτο...Η Ουνεσκο δεν επεμβαινει για αποκατασταση της ιστοριας,το υπουργειο πολιτισμου τι λεει για ολα αυτα;
|
Κυριακή 15 Αυγούστου 2010
ο ξεχασμενος ήρωας,Έισα Τζενιγκς....
Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010
τα μνημεια της" τουρκιας"
ναος εισοδιων θεοτοκου στα Αλατσατα,τζαμι τωρα,οποτε εχουν λειτουργια τραβανε τις κουρτινες,τουλαχιστον αυτος ο ναος υπαρχει,τεμπλο Γιαννουλη Χαλεπα
hotel old greek house,,Σινασσος καππαδοκιας,τουλαχιστον εδειξαν ιστορικη συνεπεια
τα απομειναρια της Τερμησσου,1450 μετρα στην οροσειρα του Ταυρου,με θεατρο,βουλευτηριο,ναο της αθηνάς...ancient turkey αναφερεται στον τουριστικο οδηγο,στο διαδικτυο
καύνος,λαξευτοι τάφοι
κομματι της αρχαιας Πέργης
βιβλιοθηκη του Κέλσου,έφεσος 2ος μ.Χ αιωνας
τοιχογραφιες στους λαξευτους ναους της καππαδοκιας,αδιαψευστοι μαρτυρες ενος αλλου πολιτισμου..
διασπαρτα κομματια-σπαραγματα του παρελθοντος απ'άκρη σε άκρη της τουρκιας
αρχαια Σιδη,ναος του απολλωνα
παρασταση της νικης,οχι άπτερης, απο την Εφεσο
αν αφαιρεσουμε την Ξανθο,την Τερμησσο,την Τλω,την Καύνο,την αττάλεια,την Μάκρη,τη Σιδη,τηνΠέργη,την Εφεσο,την Περγαμο......τι έχει να δειξει η γειτων...
μου ειπε ενας φιλος απο την παρεα" και η κατω ιταλια γεματη ελλαδα ειναι,διασπαρτα τα χναρια του ελληνικου πολιτισμου".Ναι ,ετσι ειναι,στην κατω ιταλια ομως,δεν πονεσα,γεμισα υπερηφανεια, δεν ειχα θλιψη,χαρα ειχα,γιατι εκει το εγραφαν παντου,το έδειχναν οι επιγραφες.Στην Τουρκια δεν ειδα πουθενα αναφορα,ουτε στο ναο της ιστοριας,το μουσειο,στην Αττάλεια,καμμια αναφορα,ουτε για τους θεους,ουτε για τους αμφορεις και τους κρατηρες,τους χρησιμοποιουσαν,εγραφαν οι επιγραφες,πουθενα το ποιος... κι αυτο ειναι ενα αλλο ειδος πολεμου,ετσι το εισεπραξα,που με πονεσε βαθια...
η δικη τους Σμυρνη....
η Σμυρνη σημερα εξακολουθει να μαγευει,να αναδιδει το άρωμα της αρχοντισσας, μεσα απο τις πινελιες που της απόμειναν,που της άφησε η μεγαλη φωτια του '22. ευδιακριτες, μελαγχολικές, κραυγάζουν μεσα απο τη σιωπη τους το άλλο χερι,το δημιουργικο που την έφτιαξε.'απλωνεται με ταχυτατους ρυθμους,το κορδελιο,το δικο μας κορδελιο,αγνωριστο.Το μπετον σκαρφαλωνει στο λοφο αδηφάγο,ο μπουρνόβας,ο δικος μας μπουρνοβας δεν ειναι γιαλος που εφευγαν τα παπορακια,οι προσχωσεις του στερησαν το αγκάλιασμα της θάλασσας.Τα νεοκλασσικα ,σημαδια αδιάψευστα των αριστοκρατών νοικοκυρηδων,λιγα πλεον,οσα ησαν πετρινα σωθηκαν απο το μενος της φωτιάς που δεν μπηκε απο το χερι των νοικοκυρηδων, αυτοι δεν προλαβαν να κατεβασουν τη χυτρα απο το μαγκαλι,μαγειρευαν ακομη οταν ξεσπασε το κακο,ισα που εκλεισαν την πόρτα,θα ξαναρχονταν,ετσι πιστευαν ,μολις κοπασει η ταραχή.Στις παρυφές του λοφου χαμοσπιτα με δορυφορικες κεραιες,κουρδοι τα κατοικούν,ξενοι, και ενδιαμεσα εγκαταλειμενα σπιτια με πωλητηριο,απομειναρια που παρα την εγκατάλειψη δειχνουν την αλλοτινη τους τους ακμαδα, το νοικοκυρη τους.καταπλησσει η αδιαφορια,η εγκαταλειψη.τα περισσοτερα κατοικηθηκαν απο τουρκους της ανταλλαγης,έμειναν άνθρωποι εκει,μενουν και δεν εχουν βαλει ενα καρφι να συντηρησουν το σπιτι που τους στεγάζει,κοντευει αιώνας,ουτε μια πινελια,ουτε ένα καρφι ,μια χειρονομια αγάπης..η αληθεια,η ιστορικη αληθεια ειναι πως οι τουρκοι,λαος που εμφανιστηκε τον 13ο αιωνα δεν δημιουργησε πολιτισμο,οπως οι αραβες,δεν εκτιμησε τον πολιτισμο ,απ'οπου περασε κατεστρεψε.ισοπεδωσε .Ο ,κατα Παπανουτσο "πολιτισμος της ψυχής" δεν εχει αντικρυσμα στην τουρκια,τον μονο πολιτισμο που της αναγνωριζουμε ,αναμφισβητητα,ειναι ο πολιτισμος της κουζινας,εστω κι αν δυο κουτια immodium που ειχαμε μαζι μας δεν έφτασαν για να γιατρεψουμε τις παρενεργειες αυτου του πολιτισμου.
παρ'ολη τη θλιψη,παρα το σφιξιμο στο στομαχι,παρα...παρα... η Σμυρνη,η δικη μας Σμυρνη ειναι μια κούκλα...
Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010
η "γκιαουρ Ισμιρ",η δικια μου Σμυρνη
ηταν καποτε μια πινελια στην αγκαλια του αιγαίου,ευλογημενη γη,εύφορη, αρχοντισσα. Αερας ανατολης ανάμικτος με άρωμα ευρώπης. Αριστοκράτες τα παιδια της, με τα σχολεια τους,τα θεατρα, το εμποριο στα χέρια της,αρχοντισσα,η δικια μου Σμυρνη.250.000 κατοικοι ,οι 170.000 έλληνες,σποροι της αιολικης και ιωνικης γης,πάππου προς πάππου,χιλιαδες χρονια πισω στις στροφες του χρονου. Αρχοντικα τα σπιτια τους,με ανοιχτες παντα τις πορτες,στρωμενο το τραπεζι, στις αποθηκες περισσευε το γλυκο κρασι,τα αποξηραμενα συκα κι οι σταφιδες,τα λαδια και τ'αλευρια,το νοικοκυριο ξεχειλιζε απο τις πορτες κε μεθουσε το γιασεμι κι οι μπουκαμβιλιες...
η "γκιαουρ Ισμιρ",η συνεχεια και το καμαρι της ιωνικης γης,με τους ταξιδιάρηδες κατοικους ,τους θρεμμενους με τα τραγουδια του ομηρου,η αγιοτόκα καρδια της ορθοδοξιας.....
τα κτηρια που απέμειναν,σιωπηλοι,θλιμμενοι αδιαψευστοι μαρτυρες μιας άλλης εποχής,μιας άλλης κουλτουρας,που δεν φαλκιδευονται ντυνοντας τα μασκαραδες με κοκινο υφασμα και συμβολα της νυχτας...η καθε πετρα μεσα απο τη σιωπη της δειχνει το χερι που τη γέννησε...
κιρκιτζες,ματωμενα χωματα....
«Νύχτα σκέπασε τη γη. Δεν ήτανε τούτος ο κόσμος πλασμένος από χέρι Θεού: Οχι, δεν ήτανε……… «Τόσα φαρμάκια, τόση συφορά κι εμένα ο νους να γυρίσει θέλει πίσω στα παλιά! Να ‘ταν, λέει, ψέμα όλα όσα περάσαμε και να γυρίζαμε τώρα δα στη γη μας, στους μπαξέδες μας, στα δάση μας με τις καρδερίνες, τις κάργες και τα πετροκοτσύφια, στα περιβολάκια μας με τις μαντζουράνες και τις ανθισμένες κερασιές, στα πανηγύρια μας με τις όμορφες...
Αντάρτη του Κιορ Μεμέτ, χαιρέτα μου τη γη όπου μας γέννησε, Σελάμ σοϊλέ. Ας μη μας κρατάει κάκια που την ποτίσαμε μ’ αίμα. Καχρ ολσούν σεμπέπ ολανλάρ! Ανάθεμα στους αίτιους!» διδω σωτηριου
στην πρωτη φωτογραφια το σχολειο του κιρκιτζε,τωρα εστιατοριο Αρτεμις
προσκυνημα στα άγια χωματα
Προσκυνημα στα άγια χώματα
Μικρα ασια,καππαδοκια…ένα οδοιπορικο προσκυνημα,γροθια στο στομαχι,μια περιηγηση για λιγους,μια προσκληση –προκληση για οσους εκδραμουν στην ευρωπη,στη βιεννη,στην Πραγα ,στο λονδινο και λοιπους προορισμους.και εχουν αφησει το κομματι αυτό,το μοναδικο. Προσκληση για εθνικη αυτογνωσια,για καταβαση στα μυχια της ψυχης. Ολοι οι νεοέλληνες θα επρεπε να περασουμε από τα μερη αυτά,να προσκυνησουμε τα χώματα που ακομη μυριζουν νοικοκυροσυνη και αρχοντιά,που δεν μπορεσαν κοντα ένα αιωνα να φαλκιδευσουν οι έποικοι το μεγαλειο που αναδιδουν,που κραυγαζουν πως αυτά είναι άλλου, μια άλλη ρατσα περασε από δω,που ειχε αισθητικη,ειχε μερακι,ειχε παραδοση αιωνων πισω της.Μια περιηγηση για λίγους. Και νιώθω τυχερη,που αξιωθηκα τετοια ευλογια. Οσο κι αν πόνεσα,που «πληρωνα για να αναστεναζω» ,όπως επεσημανε κι ένας συνταξιδιώτης φιλος ,ποιητης.Γιατι παντου ειχε χαρατσι,ό,τι και να δεις ,πληρωνεις. Πληρωνεις για να δεις το σπιτι που άφησαν οι παπουδες σου φευγοντας, οι «τυχεροι» παπουδες που έφυγαν το ’24 με την ανταλλαγη,που πρόλαβαν να φυγουν,όχι οι άλλοι ,της Σμυρνης το ’22.Αυτοι δεν προλαβαν,το σπιτι τους δεν υπαρχει τωρα, κάηκε,μαζι με τις εκκλησιες τους.Η αγια φωτεινη στη Σμυρνη ηταν κατω από το ξενοδοχειο Hilton,δεν υπαρχει. Η ευαγγελικη σχολη είναι σχολειο δικο τους,το πανεπιστημιο του αιγαιου,το όραμα του Καραθεοδωρη είναι μαιευτηριο…..Ενα ταξιδι –γροθια στα μυχια της ψυχης που θέλει το δικο του χρόνο,μετά,όταν επιστρεψεις,για να βαλεις τα ερωτηματα σου σε μια σειρα,,να ταξινομησεις τα σπασμενα κομματια σου,να βρεις τις λέξεις για να εκφρασεις τα συναισθηματά σου…εγω δεν τις βρηκα ακομη.Το μεγαλυτερο μου παραπονο είναι πως πουθενα,ουτε στο μουσειο της Ατταλειας ,που θα έπρεπε στα εκθεματα για λογους επιστημονικης δεοντολογιας να υπαρχει αναγραφη και ιστορικη τεκμηριωση,πουθενα δεν ειδα αναφορα στην Ελλαδα,το αυτονοητο,ότι αυτοι οι θεοι,που πουλατε τουρισμο με τους ναους τους,η Αθηνά,ο Απολλωνας, η Λητώ ησαν γεννηματα της Ελλαδας. Το θεατρο,ολη η μικρα Ασια διασπαρτη από απομεινάρια αρχαιων θεάτρων,ηταν κομματι αναποσπαστο της ελληνικής κουλτουρας και πολιτισμου σε μια χωρα που γεννησε τον καταγκιοζη,κι αυτό ακομη υπο αμφισβητηση.Σε μια χωρα που το μονο πολιτιστικο δειγμα που έχει να επιδειξει,για το μονο που μπορει να καμαρωσει,είναι το καραβαν-σεράι της ,είναι παράταιρα ξένα το θεατρο,οι ιωνικοι κιονες οι ναοι,οι λαξευτοι τάφοι,οι αρχαιοι ναοί,οι εκκλησιες στους βραχους,τα ψηφιδωτά είναι ξενα, κραυγαζουν δειχνοντας τον πλάστη,το δημιουργο τους.Ποναει το οδοιπορικο στα μερη αυτά,ποναει αλλα χρειαζεται,για τους νεοτερους ειδικα, γιατι η μνημη διδασκει,είναι το σκαμπίλι της ιστοριας, η ξυλιά από το χερι του δάσκαλου-χρονου που σε επαναφερει στην τάξη,γιαυτο ποναει,πολύ.