σεπτεμβρης 1922...

τα blogs ειναι μια μορφη ηλεκτρονικου ημερολογιου,ενα ειδος graffiti που αντι να βγαζεις τα σωψυχά σου με μπογια στον τοίχο του άλλου έχεις το δικο σου "τοιχο" να χτυπας το κεφαλι σου και να βγαζεις δημοσια το παραμιλητο σου. συχνα μπορει να παρεξηγηθεις,ειναι πολυ εύκολο να κολλανε οι άλλοι ετικετες,οταν βλεπουν γραμμενη την κραυγη και δεν γνωριζουν τις υπογειες διαδρομες της σκεψης και της ψυχης,τα συναισθηματα που επωαζονται για να καταληξουν σε λεξεις.Αυτο το ρισκο της ετικετας νιωθω πως εχω να αντιπαλεψω,να περασω μεσα απο τη Σκυλλα του "εθνικιστη" ή τη Χάρυβδη του "προγονόπληκτου".Αδιαφορω.Το μονο που θέλω ειναι να κανω ενα μνημοσυνο,στους γονεις μου"πάππου προς πάππον",που γραφουμε και στον παπα οταν μνημονευει τους αγαπημενους μας που εφυγαν,ένα μνημοσυνο σε όλους αυτους που τετοιες μερες,πριν 88 χρονια κατεβαιναν στον αδη,τετοιες μερες ηταν,Σεπτεμβρης.Που έζησαν ολα τα υπολοιπά τους χρονια με εφιάλτες στον ύπνο τους,που εφτιαξαν με μυριες δυσκολιες ένα άλλο σπιτικο αλλα παντα αναπολουσαν το πατρικο και τις γειτονιες των παιδικων τους ονειρων.Στο δικο μας σπιτι καθε χρονο 14 του Σεπτεμβρη,του Σταυρού,θυμομαστε την Αγια Φωτεινη ,την εκκλησια μας ,και καναμε μνημοσυνο στον ιορδανη,την καλλιοπη,το Γρηγορη,τον.....την... ειχαμε τοσους να θυμομαστε και να κλαιμε,τους έμαθα και γω,δεν τους γνωρισα ποτε,δεν προλαβαν να φυγουν,τους πήραν,τους ¨"έκοψαν"...Δεν μπορεις να μη θυμασαι,ειναι προδοσια,όχι στη φυλη αλλα στα νανουρισματά σου..
Η αγια φωτεινη δεν υπαρχει,στη θεση της το ξενοδοχειο hilton,η ευαγγελικη σχολη ειναι σχολειο για άλλα παιδια τωρα,το "και"που ηταν το σπιτι μας ειναι μια προκυμαια χωρις νεοκλασσικα, και μεις ειμαστε οι απογονοι αυτων των ανθρωπων που έφυγαν με τον τρομο της μεγαλης πυρκαγιας να τους κυνηγαει χρονια ολοκληρα...