Η γλώσσα ενός λαού είναι
καθρέφτης της κουλτούρας, της ιστορίας ,του πολιτισμού και πάνω της
αντανακλάται ο τρόπος σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων εφόσον γλώσσα και
σκέψη είναι αλληλένδετα. Ας αναρωτηθούμε ,λοιπόν, πώς αφομοιώθηκαν από την
καθημερινότητα των ελλήνων οι τουρκικές
λέξεις : Μπαξίσι ( σημαίνει φιλοδώρημα),ραχάτι (η ξάπλα) ,πεσκέσι ( το δώρο ,τρόφιμα κυρίως),ρουσφέτι (η δωροδοκία για
εκδούλευση) ,τσάμπα ( δωρεάν)
διαμορφώνοντας μια συγκεκριμένη
νοοτροπία και στάση ζωής. Θυμάμαι το Νίκο Δήμου σε μια επιφυλλίδα του
«το τέλος της τουρκοκρατίας» :
« Η σύνδεση μας με την ΕΟΚ θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα.Δεν εννοώ φυσικά τη στρατιωτική και πολιτική κυριαρχία των Τούρκων. Αυτή τέλειωσε το 1828. Εννοώ την ψυχολογική επίδραση της παρουσίας και της γειτονίας τους. Μπορεί να διώξαμε τους Τούρκους από τη χώρα μας, αλλά κάναμε πολλά χρόνια να τους διώξουμε από μέσα μας Μια ατμόσφαιρα μοιρολατρίας και αλλοτρίωσης είχε μείνει σ' αυτή τη χώρα. Μια περίεργη σχέση με το κράτος, με το μέλλον, με τον εαυτό μας. Κακομοιριά και ευθυνοφοβία. Ραγιαδισμός και ωχαδερφισμός. Μικροπρόθεσμη σκέψη και μικρόψυχο αίσθημα. Μοναδικά μέσα επιβίωσης: το σκύψιμο του Χατζηαβάτη, ή η πονηριά του Καραγκιόζη.
Αυτός ήταν ο Τούρκος μέσα μας»
Ας αναρωτηθούμε ,επομένως ,αν τελικά βγάλαμε τον τούρκο από μέσα μας κι αν η ένταξη στην ενωμένη Ευρώπη ήταν η κολυμπήθρα του Σιλωάμ που μας αναβάπτισε και μας έδωσε το πρόσωπο που μας αξίζει….
…
« Η σύνδεση μας με την ΕΟΚ θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα.Δεν εννοώ φυσικά τη στρατιωτική και πολιτική κυριαρχία των Τούρκων. Αυτή τέλειωσε το 1828. Εννοώ την ψυχολογική επίδραση της παρουσίας και της γειτονίας τους. Μπορεί να διώξαμε τους Τούρκους από τη χώρα μας, αλλά κάναμε πολλά χρόνια να τους διώξουμε από μέσα μας Μια ατμόσφαιρα μοιρολατρίας και αλλοτρίωσης είχε μείνει σ' αυτή τη χώρα. Μια περίεργη σχέση με το κράτος, με το μέλλον, με τον εαυτό μας. Κακομοιριά και ευθυνοφοβία. Ραγιαδισμός και ωχαδερφισμός. Μικροπρόθεσμη σκέψη και μικρόψυχο αίσθημα. Μοναδικά μέσα επιβίωσης: το σκύψιμο του Χατζηαβάτη, ή η πονηριά του Καραγκιόζη.
Αυτός ήταν ο Τούρκος μέσα μας»
Ας αναρωτηθούμε ,επομένως ,αν τελικά βγάλαμε τον τούρκο από μέσα μας κι αν η ένταξη στην ενωμένη Ευρώπη ήταν η κολυμπήθρα του Σιλωάμ που μας αναβάπτισε και μας έδωσε το πρόσωπο που μας αξίζει….
…
2 σχόλια:
Το ερωτημα μου ειναι,ειμαστε πιο κοντα στον Σκανδιναβο και τον Γερμανο η πιο κοντα στον Τουρκο?
Οποιος πηγε μεταναστης στι βορειες χωρες,ξερει την απαντηση.
Καλο Σαββατοκυριακο.
δυστυχώς η ερωτησή σου ειναι ρητορικη,ανευ απάντησης και με το "δυστυχώς" κατάλαβες.....
Δημοσίευση σχολίου