Δημοφιλείς αναρτήσεις

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Το ραγισμένο δοχείο...

οι ραγισματιες μπορουν να γίνουν χαραμαδες φωτός και μεσα από αυτές να βλέπουμε τον κόσμο καλύτερα,πιο καθαρό,πιο διάφανο και με περισσοτερη επιείκεια।Οι ραγισματιές των άλλων να μας βοηθήσουν να κοιτάμε μέσατους,στα σώψυχά τους και τότε θα καταλάβουμε καλύτερα το κλάμα και την οργή τους,τη μοναξιά και το φόβο τους,οι ραγισματιές αποκαλύπτουν,ξεγυμνώνουν,κάνουν τον άνθρωπο διάφανο।οι ραγισματιές είναι πάθη που προδώθηκαν,αγάπες που επιστράφηκαν ανεπίδοτες,τραγουδια που κοπηκαν στη μέση και έγιναν ουρλιαχτά.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Tο δαιμόνιο αυτο animation που αποθησαύρισε(ή δημιουργησε;) η οικοδεσποινα του blog χαριζεται σ'αυτούς που αφομοιώθηκαν μες την ανυπαρξία,παραιτηθηκαν και δε βρίσκουν σε τι να πιστέψουν και στους άλλους που ξέχασαν εύκολα τη χαρά της ζωής και το ρίξαν στα Προζακ ή γίναν θλιμμένοι emo που τους πυρπόλησε στα 15 τους ο καημός του κόσμου και χαρακώνονται και πενθουν και σ'εκείνους που αρεσκονται σε μύθους,ανωμαλίες και λοιπές βλακώδεις κοινωνιολογικές αναλύσεις για τη δυσκολία των σχέσεων και την παρακμή του έρωτα στα χρόνια του Ιντερνετ και των sms,το animation αυτο που μιλά για τους ανθρώπους κάθε εποχής,που γεμίζουν με ανθη το χασμα π'ανοιξε ο σεισμός...


"Εντολη σου, ειπε, αυτος ο κοσμος
και γραμμενος μες τα σπλαχνα σου ειναι
Διαβασε και προσπαθησε
και πολεμησε" ειπε
"Ο καθεις και τα οπλα του" ειπε("Το Αξιον Εστι-Η Γενεσις)

Οι αδυναμίες και οι πληγές που γινονται όπλα για να ζησεις την ομορφια του κοσμου..

"Nα βρεις μιαν άλλη θάλασσα μιαν άλλη απαλοσύνη
Nα πιάσεις από τα λουριά του Aχιλλέα τ' άλογα
Aντί να κάθεσαι βουβή τον ποταμό να μαλώνεις
Tον ποταμό να λιθοβολείς όπως η μάνα του Kίτσου.
Γιατί κι εσύ θα 'χεις χαθεί κι η ομορφιά σου θα 'χει γεράσει.
Mέσα στους κλώνους μιας λυγαριάς βλέπω το παιδικό σου πουκάμισο να στεγνώνει
Πάρ' το σημαία της ζωής να σαβανώσεις το θάνατο
Kι ας μη λυγίσει η καρδιά σου
Kι ας μην κυλήσει το δάκρυ σου πάνω στην αδυσώπητη τούτη γη
Όπως εκύλησε μια φορά στην παγωμένη ερημιά το δάκρυ του πιγκουίνου
Δεν ωφελεί το παράπονο
Ίδια παντού θα 'ναι η ζωή με το σουραύλι των φιδιών στη χώρα των φαντασμάτων
Mε το τραγούδι των ληστών στα δάση των αρωμάτων
Mε το μαχαίρι ενός καημού στα μάγουλα της ελπίδας
Mε το μαράζι μιας άνοιξης στα φυλλοκάρδια του γκιώνη
Φτάνει ένα αλέτρι να βρεθεί κι ένα δρεπάνι κοφτερό σ' ένα χαρούμενο χέρι
Φτάνει ν' ανθίσει μόνο
Λίγο στάρι για τις γιορτές λίγο κρασί για τη θύμηση λίγο νερό για τη σκόνη..."(ΑΜΟΡΓΟΣ-Ν.ΓΚΑΤΣΟΣ)

Και ποια ειναι η ομορφια και η ευτυχία;
Τι χρειάζεται για να είναι κάποιος ευτυχισμένος; Εξαρτάται. Αν είναι φακίρης, ένα κρεβάτι από μοσχοκάρφια. Αν είναι τοξότης, ένα ουράνιο τόξο. Αν είναι χρυσοθήρας, ένα μπουκέτο χρυσάνθεμα. Αν είναι φωτογράφος, μια αστραπή για φλας. Κι αν είσαι φυλακισμένος, ένα προφιτερόλ με μια κρυμμένη λίμα εντος".(Ε.Τριβιζάς)L.O.L!!!