Δημοφιλείς αναρτήσεις

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

είδα την Μήδεια του παπαιωάννου. θεωρώ πως ο άνθρωπος αυτός είναι με μια κουβέντα «ιδιοφυία.» .Με εξέπληξε ο τρόπος σύλληψης και απόδοσης του έργου, ενός έργου που δεν είναι κι εύκολο να αποδοθεί από έναν άνδρα .Και ο καραγατσης στη “μεγάλη χιμαιρα”καταπιαστηκε με αυτό το ξέσκισμα ψυχής της ερωτευμένης μάνας που τελικά με τραγικό τρόπο υπερνικά ο έρωτας του μητρικού φίλτρου και θολώνει το νου και φάνηκε η δυσκολία της προσεγγισης .Ήξερα πως δεν πήγαινα να δω τραγωδία, πήγα να δω τον τρόπο που αποδίδει με κίνηση και ήχο πράξεις και συναισθήματα και ομολογώ με συγκλόνισε .με εμφανείς τις επιρροές από το μεγάλο δασκαλο του τον Τσαρούχη είναι εκπληκτικός ο τρόπος που διαχειρίζεται το ανθρώπινο σώμα, ο τρόπος που αποδίδει με το σωμα και την κινηση τα συναισθήματα ,τις εσωτερικές συγκρούσεις, τα εσώτερα παρασκήνια, πώς παντρεύει την παράδοση, την ελληνικότητα με το σήμερα και την κάνει διαχρονικότητα, πώς δένει τη ζωγραφική με το χορό, πώς συμπυκνώνει μέσα σε ένα έργο όλες μαζι τις τέχνες και τελικώς παράγει ποίηση.
Συγχαρητήρια σε αυτόν τον Έλληνα που μας κάνει να νιώθουμε τόσο περήφανοι και και τιμά την ελληνικότητα και την παράδοση. Απλώς ένιωσα την ανάγκη να εκφράσω ένα έντυπο χειροκρότημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: