Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

"ενα τελευταιο καλοκαιρι"

διαβασα το βιβλιο αυτο της κατριν κολλιερ απο τις εκδοσεις ωκεανιδα.με συγκλονισε μπορω να πω.ειναι ενα βαθια αντιπολεμικο εργο,κατι σαν το αντιστοιχο "ματωμενα χωματα" το δικο μας μονο που η ασχημια του πολεμου και η αγριοτητα που περιγραφεται αφορα ενα αλλο κομματι της ιστοριας και ενα αλλο γεωγραφικο χωρο.τα συναισθηματα ομως και οι προβληματισμοι που γεννωνται ειναι ιδιοι.ποσο χαμηλα μπορει να φτασει ο ανθρωπος,ποση βαρβαροτητα μπορει να κρυβει μεσα του και ποσο αυτος ο "λογος" που τον ξεχωριζει απο τα αλλα οντα μπορει να μετατραπει σε δυναμη ολεθρου οταν τη θεση του παρει ο φανατισμος .και πώς μπορει να πορευτει ο ανθρωπος οταν κουβαλαει τοσες πυορροουσες μνημες..ειναι κομματια του παρελθοντος που πρεπει οι επομενες γενιες να θυμουνται για να ντρεπονται και μεσα απο την ντροπη αυτη να ξερουν τι να αποφευγουν,να ξερουν πως ολα αυτα ειναι ενδεχομενα,ειναι δυνατα να συμβουν ανα πασα στιγμη και μεσα απο το φιλτρο του χρονου να κρατανε τα διδαγματα...ο πονος δεν εχει πατριδα και "για να ανθησειτο κακο το μονο που χρειαζεται ειναι να μεινουν σιωπηλοι οι καλοι ανθρωποι".οσο οι καλοι ανθρωποι εχουν ακομη φωνη και μπορουν να την κανουν κραυγη ,τυπωμενη, μπορει να ελπιζουμε οτι κατι θα γινει σ'αυτον τον κοσμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: