οι κορες της λησμονιάς.....

Διαβασα το βιβλιο του Θοδωρή Παπαθεοδωρου «οι κορες της λησμονιας» ,με μια λέξη «Επικο».Από τα βιβλια που θα έπρεπε να διαβασει κάθε νεοέλληνας,να προβληματιστει,να κλαψει,να οργιστει… Ποσα άντεξε αυτή η χώρα,,ποσα λάθη,ποσο μισος. Ποιος ,σε ποιον, ο αδελφος στον αδελφο, το ιδιο σωμα,το δεξι χερι να χτυπαει το αριστερο και να μην ποναει….Εκπληκτικος-και δυσκολος ο τροπος που κραταει τις ισορροπιες , σε τεντωμενο σχοινι, αλλα με συνεπεια στην ιστορια.Ενα εξαιρετικο μαθημα εθνικής αυτογνωσιας που οδηγει τον αναγνωστη στην καθαρση με νοτισμενα μάτια, με σφιγμενο στομαχι.και στο τελος το ερωτημα "είναι δυνατον να συνεβησαν εδώ όλα αυτά,εδώ,διπλα μας, στις γειτονιές μας;" Πρεπει να τα θυμομαστε ,πρεπει καποιος να τα πει ,να τα καταγγειλει, να ξυσει με το μαχαιρι το κοκκαλο της μνημης
«Ἁκουσα τις ριπες μετα τη στροφη.Τερετισαν ανατριχιαστικα κι επειτα έπαψαν οριστικα,μαζι με τις ζωες τριων αθώων ανθρώπων.Εκτελεσεις.Αδικοι θάνατοι.Στο όνομα του λαου ο ένας,εν ονοματι του εθνους ο άλλος…εν ονοματι του ανθρώπου δε θα μιλήσει κανεις;»
.Κι ο Παπαθεοδωρου με εκπληκτικο τροπο μίλησε για τον άνθρωπο.