οι βρυκολακες ξαναχτυπούν.........

ΟΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕς ΞΑΝΑΧΤΥΠΟΎΝ

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως σε περιόδους κοινωνικης και οικονομικής δυσπραγίας εμφανίζονται κάποια κοράκια που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ανέχεια του διπλανου .τον προηγούμενο αιωνα , τη ζοφερη περιοδο ’40-45 ,όταν στην πρωτεύουσα οι ανθρωποι πέθαιναν από πεινα και οι παπουδες μας έψαχναν στα σκουπιδια για να βρουν στυμμένες λεμονοκουπες για να επιβιώσουν, μια συνομοταξία ανθρωποειδών λυμαινόταν την πολη ανταλλάσσοντας λαδι και αλεύρι με οικοπεδα,σπιτια,χρυσαφικα. Η γιαγια μου μόνο τη βέρα της περιέσωσε,όλα τα άλλα εγιναν μια οκά ρεβίθια ,μεχρι και τα έπιπλα της αντάλλαξε γιατι ειχε τρια μωρα να μεγαλωσει.Τα υπανθρωπίδια αυτά,που ακούγαμε στις διηγήσεις και διαβάσαμε στα βιβλια ξαναζωντανεύουν.Εν μεσω κρισης ,που τα μαγαζια κλεινουν το ένα μετα το άλλο,ολοκληρα κτηρια σε κεντρικές λεωφορους υψωνουν τεράστιες ταμπέλλες διαφημιζοντας την πραματια τους.Εμπορεύονται κειμηλια και αξιες,νομισματα,παλιες εικονες ,εμπορεύονται την ανέχεια και φυτρωνουν σαν τα μανιταρια. Αφηνουν χαρτακια με την πραματια τους στα παρμπρίζ των αυτοκινητων,διαφημιζονται στο ραδιοφωνο ,στην τηλεοραση και συνηθως εδρεύουν στο περιστερι,τη νεα ιωνια,εκει που οσμιζονται πως η ανάγκη θα χτυπήσει πιο γρηγορα την πόρτα… το πιο εμετικο το ειδα σε ένα τέτοιο χαρτάκι,στη λαικη αγορα στα πευκάκια,το χαρτάκι ειχε στην τελευταία του αραδα γραμμένο «μη με πετάξεις ,θα με χρειαστείς» και ήχησαν στ αυτια μου οι προάγγελοι του σκοτους,μιας απύθμενης ηθικής παρακμης που αντιμετωπίζουμε απαθείς και ανυποψίαστοι…………..