Δημοφιλείς αναρτήσεις

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007

ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ;

Το περιστατικό αυθεντικό, διαδραματίζεται σε ένα χωριό της ΒΑ αττικής πολλάκις πληγέν από φωτιές μα ωστόσο με αρκετό ακόμη πράσινο, από το λίγο που έχει απομείνει στο νομό. Σε ένα ύψωμα με θέα προς τη θάλασσα ένα αυτοκινητάκι με πινακίδες κρατικές που στην καρότσα του έχει ένα ντεπόζιτο 2,3 κυβικών νερού και συνοδευόμενο από 4 καλοπροαίρετους τύπους είναι σταθμευμένο στο ύψωμα.
Ο διάλογος μεταφέρεται αυτούσιος:
-καλησπέρα, είστε από την κοινότητα ή από Αθήνα;
-από την κοινότητα.
- Γιατί δεν πάτε κάποιοι από σας και στο Χ σημείο στην πάνω πλευρά που έχετε θέα Πάρνηθα, Κάλαμο, Μαλακάσα εκεί επί χρόνια η πυροσβεστική είχε παρατηρητήριο με μόνιμο όχημα και άνδρες, γιατί δεν μοιράζεστε;
-μας ενδιαφέρει να βλέπουμε το χωριό.
- αν ξεκινήσει η φωτιά από πάνω δεν θα έρθει και στο χωριό;
- την επάνω πλευρά ας τη βλέπουν οι άλλοι (!)
-γιατί δε λέτε του Ψ(το όνομα του κοινοτάρχη)να καθαρίσει τον κεντρικό δρόμο από τα ξερόχορτα, κοιτάξτε πόσο ψηλά είναι, ένα τσιγάρο να πετάξουν από αυτοκίνητο θα γίνει μπουρλότο..
- έχετε δίκιο , αλλά είναι θέμα νομαρχίας δεν είναι δικό μας.

Ηθικό δίδαγμα: καλή η ερμηνεία περί ασύμμετρων απειλών –όρος που αν ζητήσουμε από το μέσο έλληνα να εξηγήσει αμφιβάλλω αν θα μπορέσει-αλλά μήπως θα πρέπει ως λαός να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να δούμε και τη δική μας ευθύνη τι κάνουμε, τι θα έπρεπε να κάνουμε, δεδομένου πως είμαστε ένας λαός που αγοράζει αλυσίδες χιονιού μόλις πληγεί από το χιονιά και οι περισσότεροι που τις έχουν δεν ξέρουν να τις βάζουν. Ένας λαός που δημιούργησε ζώνες αντιπυρικές όταν η φωτιά έφτασε στο διπλανό χωριό και οι λίγοι προνοητικοί πολίτες αναγκάζονται να καθαρίζουν και τα οικόπεδα των διπλανών τους για να προστατευθούν, ένας λαός που ωρύεται στα τηλεοπτικά παράθυρα επί μια εβδομάδα, τόσο κρατάει η εθνική μνήμη στις συμφορές που μας πλήττουν κατά καιρούς ,και αφήνει αδικαίωτους τους νεκρούς του. Να θυμηθούμε το ναυάγιο του Σάμαινα, τη ρικομέξ, τους νεκρούς της Αιγιαλείας και του Ρεθύμνου που δεν τους προσμετράμε πια στο άθροισμα της φρίκης και αναφερόμαστε στους 65,τους τελευταίους….
Τι να ξαναλέμε, για την ανάγκη αγωγής και παιδείας, για την ανάγκη θέσπισης νόμων, για την ανάγκη πολιτικής βούλησης….
Αυτήν την ανάγκη να νιώσουμε σ’αυτήν τη χώρα πως το κάθε πρόβλημα στην κοινωνία είναι και δικό μας και η ανοχή είναι συνενοχή και να κατανοήσουμε πως η φωτιά στην πάνω μεριά του χωριού μας απειλεί όλο το χωριό αλλά και το διπλανό….
Αν λειτουργούσαμε με αυτήν τη λογική θα είχαμε γλιτώσει και την πάρνηθα, όταν η φωτιά έκαιγε στα Δερβενοχώρια, και δεν θα πίναμε φραπέ στο καφενείο όταν η φωτιά έζωνε το απέναντι χωριό.
Τα περί ασύμμετρης απειλής ,λοιπόν, τα θεωρώ αν μη τι άλλο έλλειψη εθνικής αυτογνωσίας και περιμένω στις επόμενες δημοτικές εκλογές αν θα απαιτήσουμε από αυτούς που θα διεκδικούν την ψήφο μας να εφοδιάσουν τους δήμους με πυροσβεστικά και υδροφόρες, αν θα θυμόμαστε…….

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για ακόμα μια φορά λοιπόν επιβεβαιώνεται ότι έχουμε τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν, είναι κομμάτι του εαυτού μας, ο καθρέφτης του λαού. Όσο φαιδρά ακούγονται τα περί ασύμμετρων απειλών άλλο τόσο κοντόφθαλμη και εγωιστική ήταν η απραξία των μετέπειτα πυρόπληκτων. Ηθελα και να ήξερα πόσοι από τους κατοίκους της κατακαμένης Αρτέμιδας άφησαν την καρέκλα του καφενείου, τη σκιερή αυλή τους όταν η φωτιά κατέκαιγε το δάσος του Καϊάφα στα παράλια του νομού τους και αρκετά μακριά από τα χωριά τους. Όλοι οργανώθηκαν και έτρεξαν με ζήλο στο μέτωπο της φωτιάς όταν αυτή ήταν ορατή από την πλατεία του χωριού. Και τα γράφω αυτά σήμερα γιατί ξέρω πως ότι κι αν έγινε είναι δύσκολο να χάνεις το σπίτι, το βιός ή ακόμα χειρότερα τα αγαπημένα σου πρόσωπα...Όταν όμως η ένταση των πρώτων στιγμών αγωνίας, απόγνωσης, πένθους υποχωρεί, πρέπει να βλέπουμε με καθαρή ματιά την πραγματικότητα, αν θέλουμε να αλλάξει κάτι στο μελλον.
Και κάτι ακόμα που μας μαθαίνει πολλά: καταγγελία από το δήμαρχο της Ζαχάρως πριν από λίγες ημέρες, όταν το κακό είχε σχεδόν τελειώσει και στο προσκήνιο είχαν περάσει τα μέτρα ανακούφισης των πυροπλήκτων: Προσέξτε γιατί κάποιοι βάζουν φωτιές κοντά στα αποκαϊδια και καίνε τα σπίτια τους για να πάρουν το βοήθημα ή να δικαιολογήσουν τη λήψη του (τον έχουν ήδη πάρει). Σοκαρίστηκα με την καταγγελία. Μα είναι ποτέ δυνατόν σκέφτηκα. Μέσα σε όλη αυτή την τραγωδία πως χωράνε στενόμυαλοι υπολογιστμοί, κυνικές απλουστεύσεις: ας κάψω το ρημάδι μου, θα πάρω τώρα τα φράγκα και θα μου το φτιάξουν καινοούργιο και γυαλιστερό. Και αυτά τα σπίτια δεν τα καίνε τσιγγάνοι ή γύφτοι, κάποιοι από αυτούς που θα ψηφίσουν στις 16 του Σεπτέμβρη το κάνουν....

Manos S40 είπε...

Σήμερα άκουσα στον Sport FM 94.6 ότι πήγε βοήθεια από εταιρεία με δικό της φορτηγό, η οποία ήταν ρούχα κυρίως και οι "πυρόπληκτοι" (είναι νεολογισμός η λέξη αυτή ή υπήρχε ανέκαθεν στο λεξιλόγιό μας;) όπως ανέφερε κατα λέξη ο ακροατής-υπάλληλος μόνο που δε τους πήραν με τις πέτρες. Δηλαδή δε τα ήθελαν, ασχέτως εάν τα χρειάζονταν, αφού προτιμούν το "παραδάκι". Δε ξέρω κατά πόσο αληθεύει, αλλά εγώ, από την πείρα μου των πραγμάτων στο Ελλάντα, δε το θεωρώ καθόλου απίθανο.

Άλλο να σου δώσουν μερικά σώβρακα και άλλο 3 χιλιάρικα για μία ψήφο!!!!!!!!!!!

Manos S40 είπε...

Η ασύμμετρη βλακεία υπάρχει και στη πολιτική ηγεσία ΚΑΙ στον περιούσιο "λαό".........

Ανώνυμος είπε...

Δασκάλα,δεν έχω κάτι να πώ,δεν βρίσκω κάτι να σχολιάσω.Το μόνο που θα ήθελα να κάνω είναι να ευχαριστήσω το Θεό που μπήκατε στο δρόμο μου και που έχω την πολυτέλεια με το πάτημα μερικών κουμπιών να έρχομαι σε επαφή με τις σκέψεις σας.

ΔΣ είπε...

για ανωνυμο¨θα ήθελα να μου πεις περισσοτερα να καταλαβω,αν έβλεπα τα γράμματά σου θα καταλάβαινα σίγουρα..